بزرگنمايي:

پیام فارس - خراسان / «آیا همـه دعـوتیم؟!» عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم کورش شجاعی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
مژده که زیباترین ،پرشکوه ترین و معنوی ترین میهمانی عالم فرارسید؛ بشارت که تمامی درها و پنجره های لطف و کرم بی منتهای الهی یکسره باز و گشوده شد. همه ملائک صف درصف عرش و فرش را گلباران و شکوفه باران سلام و صلوات می کنند و خوش آمدگوی خلایق شده اند. همه دست برسینه به بندگان خداوند بلندمرتبه سلام و درود و تحیت می گویند و میهمانان سفره رحمت الهی را به اکرام و سپس، اطعام خاص و دنیایی از معنا و معرفت و معنویت میزبانی می کنند. وه که چه ضیافتی ،صاحب خانه، میزبان و داعی، حضرت باری، و میهمان، انسان همان گل سرسبد آفرینش؛ همان که تنها او لیاقت و شایستگی تنعم ویژه از میهمانی خاص الهی را دارد. خدای تعالی را به عدد قطرات حیات بخش و زلال و مصفای بارانش که از آسمان بر زمین فرو فرستاده و می فرستد، شکرگزاریم که چشم سر و دل و جانمان را به جمال رمضان و بهار قرآنی دیگر روشن فرمود تا در این گستره بی انتهای ضیافت و اقیانوس بی‎کران رحمت الهی جانی تازه کنیم و چشم دلی روشن کنیم و زنگار از قلب بزداییم،تا که فردا به حسرت این شعر را نخوانیم؛
«آینه ات دانی چرا غماز نیست
 زانکه زنگار از رخش ممتاز نیست»
خدای سبحان را به عدد ستارگان هفت آسمانش شاکریم که از سرلطف و کرم و مهربانی و بنده نوازی بی دریغ اش، درک رمضانی دیگر را روزیمان فرمود؛ همان «شهر» و «ماه خدا» که به فرموده اعظم و اکرم پیامبران حضرت ختمی مرتبت محمدمصطفی(ص)، به سوی ما آمد با «برکت» و «رحمت» و «مغفرت»؛ همان شهر الهی که نفس کشیدن بندگان حق تعالی، در بارگاه ربوبی اش تسبیح به شمار می آید و حتی خواب بندگان خدا، عبادت محسوب می شود. به واقع چگونه می توان شکر این تفضل و نعمت بی مانند الهی را رمضان را به جای آورد، ماهی که قرآن کریم این برترین عطیه و هدیه و بزرگ ترین راهنمای انسان به سوی فهم و معرفت و کمال و سعادت از سوی حضرت حکیم مطلق و آن رحمان و رحیم و یگانه آفریدگار عالم هستی نازل شده؛ ماهی که در جلالت اش همین بس که «شهرا...» شده است و گوهر بی مثال و پرمقدار و ناشناخته «قدر» در دل آن نهفته و ذخیره و جاگذاری شده؛ شب قدری که به فرموده حضرت جلّ و اعلی«برتر از هزار ماه» است؛ شب قدری که خالق هستی و خالق رمضان و«قدر» حتی حبیبش همو که «لَوْلاکَ لَمَاخَلَقْتُ الْأَفْلاکَ» است را چنین خطاب قرار می‎دهد «وَمَا أَدْرَاکَ مَا لَیْلَهُ الْقَدْرِ». رمضانی که خداوند بخشایشگر و خالق مهربان هستی آن‎قدر درهای رحمتش گسترده می شود و بهانه جویی بخشایش و اعطای ثواب بر بندگانش فراوانی می یابد که اجر و پاداش و ثواب یک آیه از قرآن کریم را برابر ختم قرآن قرار می‎دهد. از این خدای حکیم، بخشایشگر رحمان رحیم، عاشقانه و ملتمسانه و عارفانه تقاضا کنیم که لیاقت و سعادت توشه چینی فراوان از برکات بی منتهای رمضان رزق و روزیمان شود،ر وزی همه بندگان حق تعالی چه آنان که توان روزه گرفتن و امساک از شراب و طعام دارند چه آنانی که به هر دلیلی مانند بیماری و ... حسرت امساک می‎کشند اما حرمت نگاه می دارند و دل در گرو رمضان و قدر و قرآن و اطاعت از خداوند و بندگی درگاه ربوبی اش دارند که ضیافت و سفره برکت و رحمت و مغفرت برای همه بندگان خداوند گسترده است. بیاییم در این روزها و شب های بی مانند، یکدیگر را میهمان سفره های بی تجمل و دور از اسراف و ساده افطاری همدیگر کنیم.
حالا که بی لیاقتی و ناشایستگی برخی مسئولان خصوصا در زمینه اقتصاد، گرانی های سرسام آور را بر زندگی و معیشت مردم بار کرده و تحریم های روزافزون و ظالمانه و ناجوانمردانه نیز مزید بر علت شده، لااقل ما خودمان به عنوان مردم بیش از پیش آنچه را در توان داریم با همنوعان خود به اشتراک بگذاریم، مهربانی هایمان را، عاطفه هایمان را، گذشت هایمان را، رسیدگی به کم برخورداران را، یتیم نوازی را، سرکشی و صله رحم با اقوام و همسایگان و دوستان و آشنایان و ... را؛ در هنگامه بی بدیل سحرگاه های نورانی و بس زیبای رمضان و هنگامه «ربنای» افطار میزبان «حجت خدا» و چه بسا میهمان«حجت خدا» باشیم.خداوند به برکت قرآن و حرمت اهل بیت(ع) روزیمان فرماید.