بزرگنمايي:

پیام فارس - ایران /متن پیش رو در شرق منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
حامد جیرودی| کشتی، ورزش ثانیه‌هاست. آنقدر که خیلی وقت‌ها، حتی تا لحظه آخر هم نمی‌توان از شکست یا پیروزی یک کشتی‌گیر مطمئن بود. گوش شکسته‌ها خوب می‌دانند که در عرض چند ثانیه می‌توان روی حریف فن زد و امتیاز گرفت تا دستت به‌عنوان فرد پیروز، روی تشک بالا برود. برای همین خیلی از ستاره‌های کشتی، با اینکه ممکن است چند امتیاز از حریف‌شان عقب باشند، دست از تلاش بر‌نمی‌دارند و آنقدر روی دست‌و‌پا و سر و گردن نفر مقابل کار می‌کنند تا شاید او در لحظه‌ای وا بدهد و بتوانند او را فیتیله‌پیچ و خاک کنند.

این امید به برنده شدن در کشتی، همان حسی است که ما آدم‌ها در طول دوران زندگی‌مان، بارها آن را تجربه می‌کنیم. روزی شکست می‌خوریم و روزی دیگر به پیروزی می‌رسیم. گاهی غمناک می‌شویم و گاهی خوشحال. بعضی وقت‌ها ناامید می‌شویم اما با یک تلنگر، بیدار می‌شویم و با امید به راه‌مان ادامه می‌دهیم. انسان‌ها هم مانند یک کشتی‌گیر، ممکن است دچار اشتباه شوند و فن بخورند، اما این خاک شدن و امتیاز دادن، باعث می‌شود تا باتجربه شوند و با کار کردن روی نقطه ضعف خود، برای رسیدن به پیروزی امیدوار شوند. یک کشتی‌گیر، همیشه این احتمال را می‌دهد که ممکن است در طول مسابقه دست و پایش به‌هم بپیچد و مصدوم شود. گاهی دیگر نایی برای ادامه دادن ندارد اما می‌داند چاره‌ای جز کشتی گرفتن ندارد تا داور سوت پایان را بزند. اینها همه المان‌هایی هستند که می‌توان در زندگی هر فردی جست‌و‌جو کرد. مسیری پر از اشک و لبخند که در نهایت به «مرگ» ختم می‌شوند. رسیدن به خط پایان زندگی که همه آدم‌ها از آن اطمینان دارند. به وعده‌ای که پروردگار در آیه شریفه «کل نفس ذائقه الموت...» داده است. بله. هر نفسی طعم مرگ را می‌چشد، اما سؤال این است که آیا باید به استقبال مرگ رفت یا باید خوب زندگی کرد تا روزی که وقت موعود فرا برسد؟
قطعاً هادی عامل هم از آن دست چهره‌هایی است که شوق زندگی را در میان ایرانیان ترویج کرده است. یک گزارشگر قدیمی کشتی که با صدایی دلنشین، خیلی وقت‌ها، حتی آنهایی را هم که زیاد به این ورزش ملی علاقه‌ای ندارند، پای تلویزیون می‌نشاند تا شاهد یک مسابقه حساس کشتی باشند. عامل با اصطلاحاتی مانند «خسته نباشی دلاور، خدا قوت پهلوان»، «چِغر و بد بدن»، «سالن رو به غوغاکده‌ای تبدیل می‌کنه»، «پلنگ جویبار» و «شیر مادر و نان پدر حلالت» در طول سال‌های اخیر، چنان در دل مردم جا باز کرده که انگار صدایش به جزئی از مسابقه کشتی تبدیل شده و خیلی‌ها دوست دارند این ورزش میهنی را با صدای پر امید او دنبال کنند تا شاید ستاره‌های کشتی ایران مانند حسن یزدانی، با امیدی که او در دل‌ها ایجاد می‌کند، پیروز شوند. بی‌شک، عامل یکی از گزارشگران کاربلد صدا و سیما در حوزه تخصصی خودش است؛ اما در همین رسانه ملی، چنان تقدیر عجیبی از او با اهدای «کفن کادوپیچ شده و اعلامیه ترحیم» شده که نه تنها صدای خود او، بلکه صدای جامعه را درآورده است.
البته که تلویزیون ایران، به ستاره‌سوزی نخبگان خود و افرادی که مردم به آنها و دیدن‌شان در این رسانه علاقه دارند، عادت دیرینه دارد. مثل عادل فردوسی‌پور که چه بخواهیم چه نه، چهره‌ای بسیار محبوب است اما صدا و سیما برخوردی با او و برنامه‌اش داشت که با گذشت حدود شش سال از تعطیلی «برنامه 90» هنوز از یاد مردم نرفته است. جالب اینکه مسئولان تلویزیون حضور عادل در رسانه‌های اینترنتی را هم برنمی‌تابند و درصدد مقابله با او هستند!