بزرگنمايي:

پیام فارس - روزنامه جوان / «منطق بی‌توجهی به منافع امریکا» عنوان یادداشت روز در روزنامه جوان به قلم مصطفی قربانی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
در دیدار اخیر رهبر معظم انقلاب با مردم قم (19/10/1403) معظم‌له تأکید کردند «اگر مسئولان در هر دوره‌ای، در تصمیم‌گیری در موضوعات مختلف به توقع بیجای امریکایی‌ها یعنی درنظرگرفتن ملاحظه منافع آنها گوش کنند، مردم‌سالاری و جمهوریت کشور را تهدید کرده‌اند». تأکید ایشان بر عدم‌ملاحظه منافع امریکا از سوی مسئولان در برهه کنونی ناظر به تجربه‌های گذشته و واقعیت‌های در حال جریان است. بر این اساس، در تبیین منطق عدم‌ملاحظه منافع امریکا می‌توان به نکات و موارد زیر اشاره کرد: 
1. اشاره رهبر معظم انقلاب به عدم‌ملاحظه منافع امریکایی‌ها ناظر به تجربه‌هایی، چون تعلیق داوطلبانه فعالیت‌های هسته‌ای در دوره اصلاحات یا انعقاد برجام در دولت اعتدال است که به منظور اعتمادسازی برای طرف مقابل، برخی ملاحظات و منافع آنها از سوی طرف ایرانی رعایت شد، اما تجربه اول کاملاً ناکام بود و در تجربه دوم نیز نتیجه موردنظر حاصل نشد. مبتنی بر این تجربه‌ها، در زمین امریکا نباید بازی کرد. هرچند این به معنای قطع گفتگو با طرف مقابل نیست، بلکه حتی ممکن است مذاکراتی با طرف مقابل هم صورت گیرد، اما در مذاکره قرار نیست که ترجیحات طرف مقابل در برابر خود را بپذیریم و براساس آن ترجیحات رفتار کنیم. 
2. هشدار نسبت به عدم‌ملاحظه منافع امریکایی‌ها همچنین ناظر به تلاش‌ها و گمانه‌هایی است که امریکایی‌ها درباره لزوم مذاکرات و توافق جامع با ایران مطرح می‌کنند. قابل ذکر است که امریکا در قبال ایران قائل به تفکیک حوزه‌های مختلف نیست و حوزه‌های قدرت ایران را کاملاً به هم پیوسته دانسته و مایل است که در مذاکره با ایران، درباره تمامی این حوزه‌های با ایران مذاکره کند. درست مبتنی بر این نوع نگاه بود که با وجود اعلام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مبنی بر پایبندی ایران به تعهداتش در برجام، اما امریکایی‌ها از همان ابتدای اجرای برجام، از عدم‌پایبندی ایران به روح برجام سخن می‌گفتند و در نهایت از آن خارج شده و به فشار‌های حداکثری علیه ایران روی آوردند. درواقع، امریکا درصدد بود با گروگان گرفتن برجام، ایران را وادار کند درباره سایر حوزه‌های قدرتش از جمله حضور و نفوذ منطقه‌ای و قدرت دفاعی خود وارد مذاکره با امریکا شود. حال در برهه کنونی نیز امریکایی‌ها نه تنها قصدی برای اجرای برجام ندارند، بلکه از لزوم توافق جامعه با ایران سخن می‌گویند؛ توافقی که همه حوزه‌های قدرت ایران را دربرگیرد. حال در تلاش برای هرگونه گفتگو یا مذاکره ولو غیرمستقیم با امریکایی‌ها، این توقع بیجای آنها نباید از سوی طرف ایرانی مورد ملاحظه قرار گیرد. مسلم است که معنای این وضعیت، صرفاً بازی نکردن در زمین طراحی شده از سوی طرف مقابل است وگرنه جمهوری اسلامی ایران همواره از گفتگو و مذاکره برای حل مسائل استقبال کرده است. بنابراین، هرگونه مذاکره‌ای باید معطوف به احیای برجام و درواقع، احیای حقوق تضییع شده ملت ایران باشد نه اینکه بهانه‌ای برای تضعیف حوزه‌های قدرت راهبردی ایران به طرف مقابل داده شود. طبیعی هم است که هیچ کشوری نباید روی قدرت خود مذاکره کند. مذاکره به طور عمده در حیطه منافع حاشیه‌ای و مهم صورت می‌گیرد نه منافع حیاتی. 
3. علاوه بر آنچه گفته شد، همان‌گونه که معظم‌له نیز تأکید داشتند، روی سخن ایشان به افرادی در داخل کشور است که تصور می‌کنند با ملاحظه منافع امریکا می‌توان مسائل موجود در روابط دوجانبه با امریکا و به‌ویژه تحریم‌های ضدایرانی را حل و رفع کرد. بنابراین، افراد و گروه‌های داخلی خوش‌بین به امریکا که درصدد اعتمادسازی احتمالی برای امریکا هستند باید از قدم گذاشتن در این وادی خودداری کنند. واقعیت آن است که مذاکره برای رفع تحریم ضروری و عقلانی است، اما در هرگونه مذاکره احتمالی باید به اهداف طرف مقابل از مذاکره توجه داشت و مراقب بود که در زمین وی بازی نکنیم.