بزرگنمايي:

پیام فارس - کیهان / ««وفاق» به سبک شهید رئیسی» عنوان یادداشت روز در روزنامه کیهان به قلم عباس شمسعلی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
با روی کار آمدن دولت چهاردهم، کلید‌واژه «وفاق» بیش از همیشه در ادبیات سیاسی و اجتماعی کشور رواج یافته است. وفاقی که رئیس‌جمهور محترم در تعریف آن به همراهی و همکاری دولت و قوای دیگر و دستگاه‌های مختلف اشاره کردند و البته بعید است هیچ فرد دلسوزی بر اهمیت و لزوم وجود این وفاق ارزشمند تردید داشته باشد.
اما هرچه از شروع به کار این دولت گذشت؛ گویا جلوه و ‌نمایی خاص از وفاق مورد نظر برخی دولتمردان و حامیان دولت به نمایش درآمد که با منظور اولیه و تصور همه‌پسند از واژه ارزشمند «وفاق» در تعریف و منظور دکتر پزشکیان تفاوت‌هایی داشت.
از جمله می‌توان به تاکید رسانه‌ها و چهره‌های حامی رئیس‌جمهور بر مساوی بودن رای اعتماد کامل به وزرا از سوی مجلس در ابتدای کار دولت به عنوان پیش‌شرط تحقق وفاق یا در همین روزهای اخیر «فاتحه‌خوانی» برخی از این رسانه‌ها و چهره‌ها برای وفاق به بهانه استیضاح وزیر اقتصاد و عدم رای اعتماد مجلس به وی به علت ضعف عملکردی و مدیریتی اشاره کرد و نشان داد که این وفاق مورد نظر به نوعی ترسیم خط قرمز برای محدود کردن قوای دیگر حتی در مسیر عمل به وظایف قانونی آنها و شاید ایجاد حریم برای دولت به منظور در امان ماندن از پاسخگویی در مورد عملکردش می‌باشد.
حال سؤال این است که با این تصور و انتظار از وفاق می‌توان به تعامل سازنده و تعاون بین دستگاه‌ها رسید؟ 
بازار
اما سؤال دیگر این است که وفاق مورد ادعا که تحقق درست آن می‌تواند بسیار راهگشا و مؤثر در حل مشکلات کشور باشد؛ از زمان روی کار آمدن دولت چهاردهم تجلی پیدا کرده یا پیش از این هم در بین مسئولان اجرائی و قوای دیگر سابقه داشته است؟
راه دوری نمی‌رویم؛ تا همین 10 ماه قبل می‌توان دید شهید رئیسی در قامت رئیس‌جمهور کشورمان به وفاق بین دولت و قوای دیگر و دستگاه‌های مختلف نه در شعار؛ بلکه در عمل اعتقاد و باور داشت و با رفتار و منش خود این وفاق را به واقعیتی ملموس و عینی تبدیل کرده بود. این روزها با اعلام رای نهائی پرونده «چای دبش» یک بار دیگر نقش پررنگ شهید رئیسی در پیگیری و به نتیجه رساندن برخورد با متخلفان این پرونده مورد توجه و بازخوانی قرار گرفته است. 
پرونده‌ای که جز با همراهی و وفاق شخص شهید رئیسی و دولت سیزدهم با قوه قضائیه به سرانجام نمی‌رسید.
این در حالی است که چند بار در دولت‌های قبل از شهید رئیسی شاهد بوده‌ایم که اگر تخلف یا فسادی در دولتی از سوی نزدیکان یا منصوبان و مسئولان مرتبط با دولت رخ می‌داد، چه بسا رئیس دولت به جای کمک به شناسایی و مقابله با آن تخلف و فساد، بر سر راه دستگاه قضا سنگ‌اندازی و مانع‌تراشی می‌کرد یا همکاری لازم را در این زمینه انجام نمی‌داد و حتی اگر برخوردی صورت می‌گرفت بنا بر مخالفت می‌گذاشت.
محسنی اژه‌ای (معاون اول وقت قوه قضائیه)، 24 اردیبهشت 1396 درباره احضار دستیار و برادر رئیس‌جمهور وقت و فشار رئیس دولت گفته بود: «کسانی گفتند اگر فلان کس را قبل از انتخابات احضار کنید، ما اعلان جنگ می‌کنیم. ولی ما تسلیم نشدیم‎. برخی که خودشان قائل بودند که باید افراد علنی مجازات شوند، امروز حرف‌های دیگری را مطرح می‌کنند».
در همان دولت در سال 95 در حالی تخلفات بسیار گسترده مالی در صندوق ذخیره فرهنگیان در حال وقوع بود و رسانه‌ای می‌شد که رئیس دولت به جای برخورد و همراهی با دستگاه قضا به توجیه تخلفات پرداخته و گفته بود: «بعضی‌ها بالا و پایین کردن فساد برایشان لذت‌‌بخش است! اگر دستگاهی وامی داده و آن پول شده بدهی معوق، نمی‌دانم چرا خوش‌شان می‌آید بدهی معوق را بگویند اختلاس»!
اما وقتی تخلفات «چای دبش» و احتمال برخی اهمال‌کاری‌ها در بخشی از دولت در این خصوص برای مسئولان دولت سیزدهم نمایان شد، شهید رئیسی با تمام وجود برای دفاع از حق مردم و برخورد با فساد وارد میدان شد و با همراهی و همکاری ویژه با دستگاه قضا نه‌تنها مانع تشکیل پرونده یا برخورد با متخلفانی که ممکن بود با دولت نیز مرتبط باشند نشد بلکه خود در نقش مطالبه‌گر در کنار دستگاه قضا ایستاد.
رئیس‌جمهور شهید سید ابراهیم رئیسی در مراسم روز دانشجو در آذر سال 1402 در دانشگاه شهید بهشتی اعلام کرده بود: «از روز اول در دولت اعلام کردیم که حتما سر اژدهای هفت‌سر فساد را قطع خواهیم کرد و اجازه نخواهیم داد فساد در هیچ جایی از کشور لانه کند. هرجا که من فساد ببینم و دولتمردان ما در هر جایی از ادارات و سازمان‌ها فساد را ببینند موظف به برخورد با آن هستند. در ایام انتخابات وعده دادم که رئیس دولت باید اولین مدعی فساد در کشور باشد و این در دولت سیزدهم‌ محقق شد. تمام کسانی که به نام دولت کار می‌کنند باید نسبت به فساد حساسیت داشته باشند. در گزارش اخیر فساد در واردات چای نخست دولت پیش‌قدم شد و شناسایی و پیگیری کرد و دست‌اندرکاران را عزل و پرونده را به دست دستگاه قضا سپرد.»
شاهد و تایید‌کننده این اقدام قابل تقدیر دولت شهید رئیسی در برخورد با فساد، رئیس قوه قضائیه است. حجت‌الاسلام‌ والمسلمین محسنی اژه‌ای، 16 آذر 1402در جمع دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی با اشاره به پرونده چای دبش گفته بود: «... گزارشی به معاون اول رئیس‌جمهور واصل شد و وی با حساسیت تمام، مسئولان مربوطه در ستاد مقابله با مفاسد اقتصادی را مسئول رسیدگی به موضوع کرد؛ کلیه بررسی‌ها بیانگر تخلف گروه دبش بود و مشخص شد که این تخلف از سال 98 آغاز شده و تا اواخر 1401 ادامه داشته است.»
رئیس قوه قضائیه همچنین 25 اردیبهشت 1403در دانشگاه یاسوج در رابطه با این پرونده اظهار داشت: «در قضیه چای دبش این خود دولت و قوه قضائیه بودند که موضوع را کشف و پیگیری و اطلاع‌رسانی کردند.»
حال اگر منصفانه قضاوت کنیم؛ غیر از این است که می‌توان تحقق وفاق واقعی را در همین برخورد با پرونده چای دبش مشاهده کرد؟ تصور کنید اگر شهید رئیسی به جای دستور صریح و همراهی با دستگاه قضا برای کشف و برخورد با فساد و تخلف، منکر تخلف می‌شد یا به دفاع از متخلفان می‌پرداخت، این پرونده (در حالی که چندین پرونده تخلف در دولت‌های قبل با وجود گذشت سال‌ها همچنان بلاتکلیف مانده است)، اکنون به سرانجام می‌رسید؟ این نمونه تنها مصداق عمل به وفاق از سوی شهید رئیسی نیست.
آنگاه که در ابتدای کار دولت سیزدهم مجلس وقت در موضوع رای اعتماد به وزرا، به اولین و دومین گزینه شهید رئیسی برای وزارت آموزش و پرورش رای اعتماد نداد یا زمانی که وزیر صمت دولت با استیضاح نمایندگان مجلس از کار کنار رفت، کلمه‌ای از شهید رئیسی در اینکه اقدام مجلس زیر پا گذاشتن وفاق یا ضربه زدن به دولت است ندیدیم و نشنیدیم. در آن زمان هرگز کلمه وفاق تبدیل به فشاری سنگین و کاذب برای گرفتن رای اعتماد وزرا و زیر سؤال بردن وظیفه و حق قانونی نمایندگان مجلس نشد.
شهید رئیسی آنگاه وفاق را در عمل نشان داد که در زمان ریاست قوه قضائیه با تمام وجود به یاری دولت وقت آمده بود و نهضت احیا و راه‌اندازی کارخانه‌ها و واحدهای راکد و تعطیل را به راه انداخت. معنی و شیرینی این وفاق را کارگران شرکت «هفت‌تپه» حتما بهتر متوجه شده‌اند. شهید دکتر رئیسی وفاق را آن زمان در عمل به نمایش گذاشت که در مناظرات انتخابات ریاست جمهوری، غیرمنصفانه‌ترین تهمت‌ها و زخم زبان‌ها از دروغ نداشتن مدرک تحصیلی دانشگاهی و... را از برخی رقبا و حامیانشان شنید اما اخلاق‌مدارانه دم بر نیاورد تا صحنه رقابت به دشمنی و بهانه سوءاستفاده دشمن تبدیل نشود حال آنکه این شهید بزرگوار به واسطه چند دهه کار مستمر در عالی‌ترین سطوح قضائی حرف برای گفتن علیه برخی جریانات کم نداشت.
اکنون هم باید وفاق را در عمل و با احترام به قانون نشان داد نه در حد الفاظ و استفاده ابزاری. وفاقی مورد تایید است که گره از کار کشور و مردم باز کند یا جلوی انحرافات و تخلفات آسیب‌رسان را بگیرد، نه اینکه به محض بیان یک انتقاد علیه دولت یا عمل به وظیفه نظارتی مجلس و قوه قضائیه، تبدیل به وسیله منکوب کردن منتقدان و تضعیف قوای دیگر شود. شهید رئیسی را همین عمل به باورها و تمرکز بر وظیفه به جای حواشی، عزیز و محبوب مردم کرد و از برخی اطرافیان رئیس‌جمهور محترم کشورمان، انتظار آن است که «وفاق» را همان‌گونه که ایشان می‌خواهند تعریف نموده و دنبال کنند، نه آن‌گونه که در افق تنگ و کوتاه حزب و گروه خود می‌بینند.