بزرگنمايي:

پیام فارس - زمین پاک موهبتی است که حفظ آن می تواند زندگی را برای ساکنان اش زیباتر کند. برای ساکنانی که وقتی هم از دنیا بروند باید زمین را به آیندگان تحویل بدهند و بعد بروند. اما وضعیت نامناسب فعلی زمین در کشور و از جمله فارس به نحوی است که زندگی را در آینده ای نه چندان دور برای آیندگان ما سخت می کند.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
مصرف بی رویه آب های زیرزمینی، بی توجهی به نوع کاشت و برداشت و هزاران هزار اشتباهی که سوءمدیریت ها به آن ها دامن زده، زنگ هشدار را برای زمین فارس به صدا درآورده است. اما رییس مرکز پژوهش های علوم جوی و اقیانوسی دانشگاه شیراز در این خصوص به «خبرجنوب» می گوید: اوضاع خوب نیست و شاید می بایست با منابع موجود در استان مهربانانه تر برخورد کنیم. دکتر سیدمحمدجعفر ناظم السادات تصریح می کند: بی انصافی است شرایطی را پیش آورده ایم که زمین در منطقه ای مانند فارس، برای آیندگان نه چندان دور مکانی که باید نباشد. این استاد تمام دانشگاه شیراز می گوید: استان فارس در بخش مرکزی ایران جا دارد و به نسبت در یک فاصله دور از دریاست، سرمایه های محیط زیستی آن بیشتر همان کوه های زاگرس هستند که ابرها را به بالا می فرستند و باعث بارش در سطح استان می شوند .
دکتر ناظم السادات تصریح می کند: ما برای اینکه محیط زیست پایداری داشته باشیم نیاز به این است که مصرف آب در سطح استان، با آورد آب از بارش هماهنگ و نزدیک به هم باشد. چرا که انتقال آب از جای دیگر و دریاها، به بخش های بزرگی از استان هم اقتصادی نیست و هم اینکه به محیط زیست خلیج فارس و دریای عمان آسیب زیادی می زند .
رییس مرکز پژوهش های علوم جوی و اقیانوسی دانشگاه شیراز می گوید: بنابراین ما باید برای زندگی و زنده ماندن در استان فارس باید گسترش کشاورزی، صنعت و جمعیت را بر پایه اندازه آب و بارش در هر منطقه تنظیم کنیم.
دکتر ناظم السادات اضافه می کند: اما شوربختانه این امر از سوی مدیران استان مورد توجه نیست؛ برای نمونه شهر شیراز به عنوان پایتخت استان، هر روز از گسترش فیزیکی بیشتری برخوردار است .
او تصریح می کند: بنده از شماری از مسئولین پرسیده ام آب مورد نیاز مردم این شهر در آینده از کجا تامین خواهد شد و در عین حال کم و بیش پاسخ قانع کننده ای شنیده ام و بنابر این برای داشتن یک زندگی پایدار در شهر شیراز بدون آب، آینده روشنی را نمی بینم.
دکتر ناظم السادات می گوید: این شهر در آینده ای نه چندان دور، نمی تواند با آب های انتقال یافته از سد درودزن یا منطقه سپیدان، زندگی دل انگیزی را به ساکنان اش پیشکش نماید. این استاد تمام دانشگاه شیراز اضافه می کند: پیش از هر خیابان کشی و یا توسعه فیزیکی شهر مسئولین در شهرداری، شرکت آب منطقه ای، آبفا و محیط زیست باید روشن نمایند که آب پایدار برای گذران زندگی مردم، از کجا و برای چند سال و به چه اندازه فراهم شده است و یا می شود.
او تصریح می کند: در شهرهایی مانند ارسنجان که آب شور زیرزمینی در حال پیشرفت است، شهرسازی و ساخت آپارتمان ها رو به افزایش است؛ روشن نیست که مردم از چه منبع آب پایداری باید بهره مند گردند و البته در دیگر شهرستان های استان نیز کم و بیش با چنین پدیده هایی روبرو هستیم، بطوریکه گسترش کشاورزی، صنعت و شهرها بر پایه ارزیابی کارشناسانه آب و محیط زیست استوار نیست و 10 سال دیگر با بی آبی روبرو می شویم.
رییس مرکز پژوهش های علوم جوی و اقیانوسی دانشگاه شیراز می گوید: چنین رفتارهایی زمین پاک را با آسیب های بسیار بزرگی روبرو می سازد؛ تبدیل زمین های منابع طبیعی به برج های ساختمانی و افت سطح آب زیرزمینی و خشک شدن جنگل ها، شور شدن زمین های کشاورزی و بحران کمبود خاک حاصلخیز از جمله این آسیب هاست .
دکتر ناظم السادات ضمن تاکید بر آسیب های جبران ناپذیری که به زمین زده شده عنوان می کند: با این شیوه بهره برداری از آب و انتقال نمک آب های زیرزمینی به سطح خاک، بسیاری از دشت های آباد کنونی به زمین های غیر قابل کشت در استان تبدیل خواهند شد. این استاد تمام دانشگاه شیراز در خصوص راهکارهای توقف و یا کنترل این وضعیت به " خبرجنوب" می گوید: ممکن است راه سخت باشد، اما نباید در جا زد و برای پیشگیری از این وضعیت کاری نکرد، بلکه باید فکری به حال این قضیه کرد و دلسوزان در هر منطقه و ناحیه ای از کشور و فارس وارد میدان شوند و راه های پایداری زندگی و داشتن زمین پاک را به یکدیگر بیاموزند. دکتر ناظم السادات اضافه می کند: معتقدم نیاز است که تمرکز قدرت از یک جا کم شود و به مردم واگذار شود.
بطوریکه گروه های محلی بتوانند برای همان منطقه و محل تصمیم بگیرند و در بهسازی آن مشارکت کنند. او می گوید: بسیاری از توصیه هایی که از مرکز در زمینه آب و محیط زیست می شود، در راستای پایداری کشور و محیط زیست نیست، چون در قانون اختیارات مردم در حفظ و نگهداری منابع آب بیشتر به وزارت نیرو واگذار شد و در طی این قانون صاحبان قنات و حقابه داران رودخانه ها و چشمه ها، از میدان بیرون رفتند.
دکتر ناظم السادات عنوان می کند: در این خصوص پراونه های چاه یکی پس از دیگری در امتداد قنات در پای چشمه، و حتی در وسط رودخانه ها داده شد، تا ذخیره آبی کشور از چند صد متری خاک بیرون آورده شود و بیشتر آن تبخیر و به فضا رود. این استاد تمام دانشگاه شیراز، حفر چاه کف رودخانه در مناطق مختلف از جمله سیوند فارس را نامطلوب و باعث ویرانی زمین می داند که برای بی توجهی های ادامه دار باید فکری شود.