بزرگنمايي:

پیام فارس - روزنامه جوان / «اهداف اصلاح‌طلبان از فشار بر رئیس‌جمهور» عنوان یادداشت روز در روزنامه جوان به قلم مصطفی قربانی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
فشار بر رئیس‌جمهور برای استعفا و در همین راستا، انتشار اخباری مبنی بر توصیه آقایان روحانی و ناطق نوری به پزشکیان که در صورت عدم‌تحقق خواسته‌های خود، محکم در برابر حاکمیت بایستد و بگوید نمی‌تواند کشور را به این شکل اداره کند! و در عین حال، موضع اخیر آقای اسحاق جهانگیری را که ضمن ابراز نگرانی بابت شرایط کشور تصریح کرده که راهی جز مذاکره نداریم باید سناریوی جدید اصلاح‌طلبان و برخی چهره‌های سیاسی برای کانالیزه کردن روابط خارجی کشور به سمت مذاکره با ترامپ و متعاقب این، پذیرش شرایط امریکا در مذاکرات احتمالی آینده دانست. 
درواقع، نخبگان و جریانی که ایده حکمرانی خود را در نگاه به خارج خلاصه کرده‌اند، چون در قبال بار سنگین اداره کشور دست خود را خالی می‌بینند و اراده لازم برای فعال‌سازی ظرفیت‌های داخلی و خارجی ندارند، اکنون صرفاً به مذاکره با امریکا می‌اندیشند و به نظر می‌رسد که در این میان، حتی حاضر به پذیرش شرایط طرف مقابل نیز می‌باشند. 
این در حالی است که اگرچه گره‌گشایی از وضعیت روابط خارجی کشور حائز اهمیت است، اما مسئله اصلی برای حل مشکلات کشور نه مذاکره با این و آن، بلکه تقویت قدرت تنظیم‌گری دولت و توانایی آن در تأثیرگذاری بر تحولات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی است. واقعیت آن است که اگرچه نمی‌توان منکر چالش‌آفرینی خارجی از ناحیه تحریم شد، اما عمده مشکلات کشور ریشه داخلی دارد و به ضعف در قدرت حکمرانی دولت‌ها برمی‌گردد. بنابراین، برای حل مشکلات نباید صرفاً به مذاکره با کسی امیدوار بود که می‌دانیم دشمن ماست و در برابر ما اهداف خصمانه دارد. به صورت دقیق‌تر باید گفت که امریکایی که به صراحت اعلام کرده درصدد «تغییر رژیم در ایران از داخل» است، چگونه می‌شود با او مذاکره کرد و امیدوار بود که از این ناحیه، مشکلات داخلی کشور حل شود.
برای حل مشکلات، دولت باید قدرت حکمرانی خود را تقویت کند. به عنوان مثال، افزایش شتابان نرخ ارز در روز‌های اخیر در حالی است که تغییر قابل‌توجهی در روابط خارجی کشور رخ نداده است، اما اینکه چرا نرخ ارز این‌قدر به صورت افسارگسیخته در حال رشد است، به طور عمده به مواضع و سیاست‌های برخی مسئولان و دستگاه‌ها برمی‌گردد. 

بنابراین، برای حل مسائل کشور به‌ویژه در بعد اقتصادی که بیشتر هم موضوعیت دارد، باید چاره‌کار را در اصلاح نگاه‌ها و سیاست‌ها در داخل دید. قطعاً پیگیری سیاست آزادسازی نرخ ارز در شرایط تحریمی، تورم‌زاست یا قطعاً عدم‌تحرک جدی اقتصادی دولت و نداشتن برنامه‌ای اقتصادی که پاسخ معتبری به مشکلات اقتصاد ایران ارائه دهد، بی‌ثباتی بر فضای اقتصادی حاکم می‌کند. حال برخی نخبگان سیاسی با بستن چشم خود به روی این واقعیت‌های عیان، صرفاً بر روی اسبی شرط می‌بندند که طبق تجربیات متعدد ثابت شده است که بازنده خواهد بود. 
درواقع، نخبگان و جریانی که برای اداره کشور چنته‌اش خالی است، اکنون در حال تحت فشار قرار دادن دولت و نظام برای پذیرش مذاکره با ترامپ است. این قبیل نگاه‌ها و فشار‌ها را باید در ادامه نگاه‌های غلط برخی نخبگان و جریان‌ها در گذشته دانست که جز ارسال پیام ضعف به خارج، چیزی عاید کشور نمی‌کند و هیچ‌گاه مرهم و دوایی برای حل مشکلات نخواهد بود. 
 بنابراین، دولت باید تلاش کند ضمن خودداری از تحت تأثیر قرار گرفتن از این ناحیه و گام نگذاشتن در مسیری که قبلاً به صورت مکرر ثابت شده عایدی چندانی برای کشور ندارد، همت خود را بر گره‌گشایی از وضعیت کشور را ناحیه اتخاذ سیاست‌های قدرتمند و گره‌گشا در داخل متمرکز سازد. ضمن اینکه باید اشاره کرد که تا زمانی که گره‌گشایی داخلی وجود نداشته باشد، امریکا کارت تحریم را رها نخواهد کرد. بنابراین، اتفاقاً شرط رهایی از تحریم‌ها نه صرفاً مذاکره، بلکه مقدم بر آن، ابتکارات و گره‌گشایی‌های داخلی است.