بزرگنمايي:

پیام فارس - به گزارش خبرنگار جماران، پس از نگارش کتابکه به قول امام خمینی (س) با حال عامه متناسب نبود، ایشان اقدام به نوشتن کتاب آداب الصلوه کردند. این کتاب گران سنگ از آداب قلبی و اسرار معنوی نماز است که بنا به تعریف امام از کتاب و سنت و اخبار اهل بیت علیهم السلام و اهل معرفت اخذ شده و بدون شک در نوع خود یکی از بی نظیرترین آثار در زمینه سیر و سلوک معنوی و طریق بندگی به حساب می آید.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
نوشتن این کتاب همان طور که در مقدمه آن هم آمده است در تاریخ شنبه دوم ربیع الثانی 1361 قمری که مطابق با سی ام فروردین سال 1321 بود به پایان رسید.
امام این کتاب را در پنجم آبان سال 63 مطابق با دوم صفر المظفر 1405 به دکتر فاطمه طباطبایی، عروسشان اهدا کردند. در بخشی از این نامه آمده است: 
«کتاب «آداب الصلوه» را که به دختر عزیزم فاطی ـ که خدایش از مُصلِّین قرار دهد ـ اعطا می‌ نمایم، از تاریخ اتمام آن بیش از چهل سال می‌گذرد.[1] و قبل از آن ـ به چند سال ـ کتاب «سرّ الصلوه» را تمام نمودم. و از آن سال‌ ها تاکنون بیش از چهل سال می‌ گذرد [2] و من نه اسرار صلاه را دریافتم، و نه به آداب آن پرداختم، که یافتن غیر از بافتن است و ساختن جدا از پرداختن. و این کتاب‌ ها حجّتی است از مولا بر این عبد بی‌مایه. و به خدای تعالی پناه می‌ برم از آن که مشمول آیۀ شریفۀ کمرشکن لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ. کَبُرَ مَقْتاً عِنْدَاللّه‌ِ اَنْ تَقْولُوا ما لا تَفْعَلُونَ [3] باشم، و پناهی جز رحمت واسعه‌ اش ندارم.
و تو ای دخترم! امید است که توفیق به کار بستن آداب این معراج بزرگ الهی را داشته باشی و به راهنمایی این بُراق الهی از بیت مظلم نفس هجرت کنی الی اللّه‌. و به خدای بزرگ پناه می‌ دهم تو را از آنکه مطالعۀ این اوراق بر تعلّقات نفسانیه‌ ات نیفزاید و تو را چون نویسنده ملعبۀ شیطان نکند.» (صحیفه امام؛ ج 19، ص 90-91)
همچنین امام در بخشی از نامه خود به فرزندشان حاج احمد آقا خمینی که در تاریخ 23 ربیع‌الاول 1405 مطابق با 25 آذر 1363 نوشتند، درباره این کتاب اینگونه قلم زده اند: 
«کتاب «آداب الصلوه» را که خود از آن بهره‌ ای نبردم جز تأسف بر قصور و تقصیر بر ایام گذشته که توانایی بر خودسازی داشتم، و حسرت و ندامت در روزگار پیری که دستم تهی و بارم سنگین و راهم بس دراز و پایم لنگ و آوای رحیل در گوش است، هدیه کردم به فرزند عزیزم «احمد» که از قدرت جوانی کامیاب است؛ شاید او ـ ان‌شاءاللّه‌ تعالی ـ از محتویات آن که از کتاب کریم و سنّت شریف و افادات بزرگان فراهم شده است، بهره‌مند شود و به معراج حقیقی از رهنمایی اهل معرفت راه یابد، و دل از این ظلمتکده برکَند، و به مقصد اصلی انسانیت که انبیای عظام و اولیای کرام ـ علیهم صلوات‌ اللّه‌ و سلامه ـ و اهل اللّه‌ بر آن راه یافتند و دیگران را دعوت فرمودند، توفیق یابد.
پسرم! خود را ـ که به فطرت اللّه‌ تخمیر شده‌ ای ـ دریاب و از گرداب ضلالت امواج سهمگین خودبینی و خودخواهی نجات ده و به سفینۀ نوح که پرتو ولایت اللّه‌ است رکوب کن که مَنْ رَکِبَها نَجی وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْها هَلَکَ .[4]» (صحیفه امام؛ ج 19، ص 119)
در بخشی از مقدمه ای که موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی بر این کتاب نوشته نیز چنین آمده است:
کتاب ‌‌آداب الصلوه‌‌ که تاریخ ختم نگارش آن در تاریخ شنبه دوم‌‎ ‎‌ربیع الثانی 1361 ه . ق. (30 فروردین 1321 ه . ش) است، بیان‌‎ ‎‌تفصیلی آداب قلبی و اسرار معنوی نماز است. سه سال پیش از تألیف این‌‎ ‎‌کتاب، در یکی از تصانیف گرانقدر حضرت امام(س) به نام ‌‌سرّالصّلوه‌‌ همین‌‎ ‎‌معانی به طور موجز و به زبان خواص اهل عرفان به نگارش در آمده بود‌‎‌، لکن‌‎ ‎‌آن حضرت به این منظور که عدۀ بیشتری از مطالب آن کتاب فایده برند به‌‎ ‎‌تألیف کتاب حاضر به زبانی ساده تر پرداختند:‌
‌‌پیش از این رساله ای فراهم آوردم که به قدر میسور از اسرار صلوه در آن‌‎ ‎‌گنجانیدم. و چون آن را با حال عامه تناسبی نیست، در نظر گرفتم که‌‎ ‎‌سطری از آداب قلبیۀ این معراج روحانی را در سلک تحریر در آورم، شاید‌‎ ‎‌برادران ایمانی را از آن تذکری و قلب قاسی خود را تأثری حاصل آید.‌
‌‎
قبلاً مطاوی کتاب ‌‌آداب الصلوه‌‌ با توضیحات و تصرفات، با عنوان‌‎ ‎‌پرواز در ملکوت‌‌ به چاپ رسید، و پس از آن خود کتاب منتشر شد، اما چاپ های‌‎ ‎‌قبلی به عللی، که شاید یکی از آنها نداشتن نسخۀ خطی بوده است، به‌‎ ‎‌نحو مطلوب صورت نگرفت؛ از این رو «مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌‎ ‎‌خمینی» با رعایت کمال دقت و امانتداری، پس از بررسی نسخه بدل ها و‌‎ ‎‌تطبیق با نسخۀ اصل که در اختیار مؤسسه است، به چاپ و نشر این اثر همت‌‎ ‎‌گماشت.‌
1 ـ تاریخ اتمام «آداب الصلاه»: 2 ربیع‌الثانی 1361 برابر با 30 فروردین 1321 است. آداب الصلاه: 318.
2 ـ تاریخ اتمام « سرّ الصلاه»: 21 ربیع‌الثانی 1358 برابر با 19 خرداد 1318 است. سرُّ الصّلاه: 117.
3 ـ سورۀ صف، آیۀ 2ـ3: «چرا چیزی به زبان می‌ گویید که در مقام عمل خلاف آن می‌ کنید؟ خدا را سخت به غضب می‌ آورد این که سخنی بگویید و خلاف آن عمل کنید». 
4. «هر کس که بر آن کشتی ولایت سوار شد نجات یافت، و هر که از آن روی گردانید هلاک شد». مناقب، ابن شهر آشوب، ج 1: ص 295.