بزرگنمايي:

پیام فارس - همشهری
در ترکیب گوجه سبز مقادیر زیادی پتاسیم و فلور هم وجود دارد که فلور در سلامت دندان‌ها موثر است و پتاسیم هم در کارکرد بافت عضلانی و عضله قلب تاثیر بالایی دارد. چغاله بادام می‌تواند به عنوان یک میان وعده نسبتا بی‌ضرر به خصوص برای بچه‌هایی که به تنقلات پر کالری علاقه زیادی دارند به شمار رود.
بازار
گرچه طعم گوجه سبز و چغاله بادام با همراهی نمک وصف‌ناپذیر است و میل فراوانی برای خوردن آنها ایجاد می‌شود، اما در کنار فواید آنها، زیاده‌روی در این امر، مشکلاتی را به همراه دارد و سیستم گوارشی را به دردسر می‌اندازد.
دکتر هاشمی به سوالاتی درباره این میوه‌های نوبرانه و اینکه چه میزان از این میوه‌ها را در برنامه غذایی روزانه داشته باشیم و با چقدر نمک آنها را مصرف کنیم پاسخ می‌دهد.
وی در این نوشتار، خوردن این میوه‌ها را از این نظر که بافت‌های فیبری آنها هنوز برای هضم و جذب، مناسب دستگاه گوارش نیستند، چندان قابل توصیه نمی‌داند.
به اندازه بخورید
معمولا نارس بودن فیبر موجود در این میوه‌ها می‌تواند مشکلات سوءهاضمه همچون دل درد، دل به هم خوردگی و نفخ بدنبال داشته باشد.
فیبرهای میوه‌های نارس به دلیل نوع رژیم غذایی که داریم قابلیت هضم شدن در بدن را ندارند و به همین دلیل است که خوردن آنها معمولا بدون ضرر نیست.
البته چغاله بادام تا حدی از این قاعده مستثنا است. هر چند که مصرف زیاده از حد آن هم بطور قطع می‌تواند مشکلاتی بدنبال داشته باشد.
چغاله بادام می‌تواند به عنوان یک میان وعده نسبتا بی‌ضرر(البته نه ثابت و همیشگی) به خصوص برای بچه‌هایی که به تنقلات پرکالری علاقه زیادی دارند به شمار رود.
چغاله بادام را نشسته نخورید
در مورد چغاله بادام آنچه بسیار اهمیت دارد، حتی گاهی بیشتر از مقدار مجاز خوردن آن، بحث گندزادیی و بهداشتی شدن آن است. چغاله بادام اغلب توسط دستفروش‌ها فروخته می‌شود.
این فروشنده‌ها معمولا سطح آن را مرطوب می‌کنند تا تازه‌تر به نظر بیاید و در عین حال مشتری بیشتری هم جذب کند.
اما موضوع اصلی اینجاست که مطمئن نیستیم آبی که مدام روی چغاله بادام‌ها ریخته می‌شود چطور و از کجا تهیه شده است. به همین دلیل باید درست مثل باقی میوه‌ها که پوست‌شان خوراکی است قبل از مصرف کاملا ضدعفونی و شست و شو شوند.
چون همین آب آلوده می‌تواند منبع بسیاری از آلودگی‌های میکروبی باشد.
به عبارت دیگر نباید تحت هیچ شرایطی چغاله بادام را قبل از شست وشو خورد.
چقدر چغاله بادام بخوریم؟
در مورد چغاله بادام هم درست مثل همه مواد خوراکی دیگر نمی‌شود یک نسخه واحد برای همه پیچید.
هر فرد بنا به شرایط جسمانی و بویژه شرایط دستگاه گوارشی بگونه خاصی باید با این نوبرانه بهاری کنار آید.
افرادی که از نظر سیستم گوارشی با مشکل خاصی روبرو نیستند بطوری که دستگاه گوارش آنها می‌تواند با هضم این خوراکی کنار بیاید، می‌توانند به اندازه نصف لیوان یا یک کاسه کوچک ماست خوری، چغاله بادام بخورند.
البته دقت کنید، این مقدار برای مصرف هر روز نیست! به عبارت دیگر اگر مشتری دائم چغاله بادام هستید، خیلی کمتر از این مقدار را باید درنظر بگیرید. در مورد افرادی که مشکلات گوارشی دارند، وضع به گونه دیگری است.
این افراد گاهی بطور کلی باید از خوردن این میوه منع شوند چون سیستم گوارشی آن‌ها توانایی هضم چغاله بادام را ندارد.
درمورد بچه‌ها هم که معمولا از طرفداران سرسخت چغاله بادام هستند، باید در خوردن آن محتاط باشند.
ممکن است سیستم گوارش کودکان به خصوص بچه‌هایی که قرار است برای نخستین بار با چغاله بادام کنار آیند در هضم این میوه دچار مشکل شود و سنگینی آن، آنها را اذیت کند.
بنابراین بهتر است چغاله بادام در مقدار بسیار کم و به تدریج در اختیار آنها قرار گیرد نه یک باره و به اندازه بزرگترها.
چغاله بادام جایگزین بادام نیست
خیلی از علاقه مندان به چغاله بادام (این میوه نوبرانه) به اندازه بادام رسیده حساب باز می کنند این در حالیست که این، مقایسه‌ای کاملا مردود است.
بادام رسیده جزو خشکباری است که خواص زیادی دارد آن هم به لحاظ روغن، کلسیم، آهن و مواد معدنی که به طور طبیعی در آن موجود است.
اما چغاله بادام، میوه نارس بادام است و بالطبع نمی‌تواند همه خواص بادام را داشته باشد. چغاله بادام از نظر خواص نسبت به بادام رسیده در سطح پایین‌تری قرار دارد، بنابراین نمی‌تواند جایگزینی برای بادام به شمار برود.
گوجه سبز و یک دنیا خاصیت
گوجه سبز یکی دیگر از خوراکی‌های این فصل است که در مقایسه با چغاله بادام خواص بیشتری دارد.
گوجه سبز منبع خوبی از ویتامین سی و گروهی از ویتامین‌های بی است.
ویتامین سی در افزایش ایمنی بدن و افزایش بافت‌های هم بند نقش بسزایی دارد و ویتامین‌های گروه بی هم می‌توانند به کاهش استرس‌ها و سلامت سیستم عصبی بدن ما کمک کنند.
مقدار مصرف گوجه سبز به عوامل مختلفی بستگی دارد‎
در ترکیب گوجه سبز مقادیر زیادی پتاسیم و فلور هم وجود دارد که فلور در سلامت دندان‌ها موثر است و پتاسیم هم در کارکرد بافت عضلانی و عضله قلب تاثیر بالایی دارد.
گوجه سبز به عنوان میوه‌ای که خاصیت آنتی‌اکسیدانی دارد، می‌تواند خاصیت ضد سرطان و پیشگیری از پیری سلولی و حتی مقداری اثر کاهنده در چربی‌های خون داشته باشد.
چقدر گوجه سبز بخوریم؟
مقدار مصرف گوجه سبز به عوامل مختلفی بستگی دارد.
یک عامل مهم همان وضعیت گوارشی افراد است. به هر حال گوجه سبز هم یک میوه نارس است و خوردن بیش از حد مجاز آن می‌تواند در فرد، سوءهاضمه، کرامپ‌های شکمی و نفخ را به وجود آورد اما از طرف دیگر از آنجا که گوجه سبز قند پایینی دارد میوه کم ضرری است.
یکصد گرم گوجه سبز، حدود 40 کیلو کالری انرژی دارد و به همین دلیل می‌شود به عنوان یکی از میان وعده‌ها روی آن حساب کرد اما با درنظر گرفتن این نکته که مقدار مناسب گوجه سبز در هر روز به میزان نصف لیوان تا یک لیوان گوجه سبز است.
در مصرف گوجه سبز مثل چغاله بادام نکته‌ای که خیلی مهم است و باید نسبت به آن توجه داشت ضدعفونی کردن آن است. گوجه سبز هم جزو میوه هایی است که با پوست خورده می شود و در مورد تمام میوه‌هایی که با پوست خورده می‌شوند، ضد عفونی کردن قبل از مصرف نکته بسیار قابل اهمیتی است که حتما باید رعایت شود.
کم نمک بخورید
نمک جزء لاینفک چغاله بادام و گوچه سبز است. اصلا یکی از دلایلی که این میوه‌های نارس مورد توجه اغلب مردم قرار می‌گیرد همراه شدن آنها با نمک است. این درحالیست که مقدار نمکی که معمولا با هر وعده چغاله بادام و گوجه سبز خورده می‌شود خیلی بیشتر از نیاز روزانه ما به نمک (یک قاشق چای‌خوری در روز) است.
معمولا افراد، چغاله بادام را می‌گیرند همان جا نمک می زنند و شروع به خوردن می کنند که این، رفتاری کاملا اشتباه است، آن هم به این دلیل که این میوه هنوز ضد عفونی نشده است و دلیل بعدی اینکه همین نمک زیاد می تواند زمینه ساز عوارضی مثل فشار خون بالا و مشکلات قلبی در آنها شود.
ضرورت توجه به مقدار نمکی که با این خوراکی‌ها خورده می‌شود در کودکان معمولا باید بیشتر از بزرگترها باشد.
بهتر است دقت کنید بچه‌ها بدون نمک یا با حداقل نمک بخورند.
آن هم به دو دلیل؛ اول اینکه عوارض خوردن نمک زیاد، گریبانگیر آنها نشود و دیگر اینکه با همین مراقبت‌های ساده، ذائقه‌شان به خوردن غذاهای کم نمک عادت کند.
هضم خورش چغاله بادام راحت‌تر است
خیلی از طرفداران چغاله بادام گاهی آن را به صورت خورش و گاهی ترشی می‌خورند.
به هر حال وقتی یک خوراکی در فرآیند پخت وپز یا نگهداری طولانی مدت قرار می‌گیرد خواصش تغییر می‌کند.
این تغییر گاهی خوب است اما گاهی هم به ضرر ارزش غذایی آن ماده غذایی تمام می‌شود.
به هر حال پخته شدن چغاله بادام، هضم آن را ساده‌تر می‌کند یا ترشی آن، بافت‌های سلولزی را تا اندازه‌ای سست‌تر می‌کند و باعث می‌شود در دستگاه گوارش، هضم آسان‌تری داشته باشد اما همین فرآیند پخت، مواد معدنی به خصوص مواد معدنی محلول در آب چغاله بادام را تحت تاثیر قرار می‌دهد بطوری که مقدار زیادی از ویتامین سی چغاله بادام تحت این فرآیند از بین می‌رود.
همراه با گوجه سبز آب بخورید
گوجه سبز مقادیر زیادی اگزالات دارد و می‌تواند در سیستم کلیوی بدن تجمع و سنگ‌های ادراری تولید کند.
کسانی که سابقه سنگ‌هایی از جنس اگزالات دارند بهتر است در خوردن گوجه سبز احتیاط کنند.
از طرف دیگر افراد دیگری هم که به خوردن گوجه سبز آن هم به مقدار زیاد علاقه دارند بهتر است همراه با آن مقداری هم آب بخورند تا اگزالات موجود در گوجه سبز رفع شود و با تولید سنگ‌های ادراری برای آنها ناراحتی ایجاد نکند.
233217