بزرگنمايي:

پیام فارس - دنیای اقتصاد /متن پیش رو در دنیای اقتصاد منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
دکتر محمد طبیبیان، اقتصاددان، به موضوع «طرح چندباره انتقال پایتخت» واکنش نشان داد.
 دکتر محمد طبیبیان، اقتصاددان در کانال تلگرامی‌اش نوشت: طرح انتقال پایتخت بار دیگر مطرح شده و البته این، اوهامی‌ زودگذر است و با آمدن بهار (و حل موقتی آلودگی‌هوا) به فراموشی سپرده می‌شود؛ اما این مدل تصمیمات نشانه اعتراف به شکست در اداره و برنامه‌ریزی تهران است. 
اخیرا اعلام شده که برای انتقال پایتخت منطقه مکران در نظر است. دولت‌های قبل دلیجان و سمنان را هم مثال زده اند. 
یکی از مقامات هم خواست برخی نهاد‌ها و سازمان‌ها را به شهرستان‌هایی منتقل کند که آسیب‌هایی هم ایجاد شد. این «اوهام انتقال پایتخت» بیشتر اعتراف به شکست طولانی مدت در اداره و برنامه ریزی یک شهر یعنی پایتخت است.
مسوولان در دود و آلودگی ایجاد شده نفس‌تنگی گرفته و آرزوی انتقال به جایی با هوای پاکیزه تر دارند؛ اما این اوهام عملی نیست گوئی ایده‌پردازان خبر ندارند دلیل تاریخی انتخاب این محل یعنی تهران که ابتدا دهی بوده بی نام و نشان چیست. تاریخ این انتخاب به زمان صفویه برمی گردد و در زمان آقا محمدخان قاجار عملی شد.
به دلائل و سابقه آن نمی‌پردازم که جای بحث طولانی توسط تاریخدانان است؛ اما عرض می‌کنم ایده انتقال پایتخت اوهامی زود گذر بیش نیست. 
طبق معمول سال‌های گذشته بهار که آمد و هوا با نسیم‌های موسمی بهتر شد، این ایده هم فراموش می‌شود؛ اما این که اخیراً مکران مطرح شده خود خبر سرگرم کننده‌ای است. می‌توان در اطراف این طنز گفت: 
در مکران شهر مهم منطقه، چاه‌بهار است. شهر و کلاً منطقه مورد غفلت قرار گرفته برای قرن‌ها و از امکانات لازم زندگی متعارف و همراه با آسایش مردمش کم بهره. در گوشه جنوب شرقی کشور قرار گرفته. 
تصور کنید کشوری که پایتختش در یک حاشیه دورافتاده از تمام کشور باشد. گویی که قرار است حکومت‌گران به ته کشور در آن گوشه در کنار دریا رفته و با نگرانی به پشت سر نگاه کنند.
پرسشی که مطرح می شود این که اگر کرسی حکومت تا آن گوشه خواهد رفت آیا نمی‌شود زحمت کشیده چند کیلومتر دیگر به آن طرف خلیج فارس رفته و مثلاً در دوبی امکاناتی و برج هایی را از شیخ محمد اجاره کرده یا مثلا به صورت هبه در اختیار گرفت و مراکز سیاسی را در دوبی مستقر کرد؟
جلسات هیات دولت همانجا تشکیل و در عصر اینترنت مصوبات به دستگاه‌ها و سازمان‌ها و نهادهای داخل از طریق اینترنت و سامانه و غیره ابلاغ می‌شود.