پیام فارس - اطلاعات / «منزل به منزل!» عنوان یادداشت روز در روزنامه اطلاعات به قلم محمدعلی فیاض‌بخش است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
بسیار بعید می‌نمود و در تصور نمی‌گنجید که مدارس نیز در زمره‌ی مکان‌هایی طبقه‌بندی شوند که نیازمند حضور و حراست پلیس باشند و صحن و سرای این مکان‌ها نیز به این حضور مزیّن گردد.
سؤال این‌جاست که دقیقاً بر اساس چه پیش‌بینی‌هایی یا بروز چه مشکلاتی، پیش‌دستانه باید توافقی میان وزیر آموزش و پرورش و رئیس پلیس صورت گیرد؟ آیا در مدارس ما مشکلات انتظامی یا امنیتی وجود دارد؟ آیا در معدود موارد بسیار نادر و کمیاب، که دانش‌آموزی مرتکب خلافی می‌شود، شأن و اندازه‌ی آن خلاف، حضور پرشأن و وزین نهادی به نام پلیس را می‌طلبد؟ آیا مدارس تا کنون در مواجهه‌های بسیار نادر در خطاهای احتمالی دانش‌آموزان آن‌قدر لاعلاج و دست‌بسته شده‌اند، که باید از نیروی پلیس استمداد کنند؟ و ده‌ها سؤال دیگر.
بارها و بارها در این ستون به عنوان یک معلم در پسِ بیش از چهل‌سال کار نوشته‌ام، که مشکل اساسی در آموزش و پرورش ما، تشخیص اولویت‌ها و تمیز وظایف ذاتی و حرفه‌ای است که تقریباً در هیچ زمانی، به سبب ناکارآمدی و حرفه‌ای نبودن بالاترین مقام این وزارتخانه، جامه‌ی تحقق نپوشیده است.
وزیر محترم، خود را سرباز رئیس پلیس قلمداد کرده‌اند. آری، همه‌ی ما شهروندان،- اگر هم نگوییم سرباز پلیس هستیم- بازوی مددکار و همراه با خدمات ذاتی و ارزشمندشان هستیم. این مقوله چیزی غیر از این بیان است، که «ما در رکاب شما هستیم»، که بیان دیگرِ همان سربازبودن است.
بازار
![]()
پلیس، نیازی به رکاب‌داری ما شهروندان عادی ندارد؛ گرچه مانند هر مسئول خدوم دیگری نیازمند همراهی، احترام و قانون‌شناسی است؛ اما وظیفه‌ی ذاتی پلیس، حضور در مکان آموزشی و پرورشی نیست- به استثنای موارد بسیار خاصّ و حادّ.
نکته‌ی جالب‌تر این‌جاست که بعد از فراخوان و دعوت به‌کار خیل انبوهی از روحانیان در مدارس، که سال‌هاست برقرار است، چه حفره‌هایی در تربیت و انضباط دانش‌آموزان همچنان وجود دارد، که در این مقطع باید پلیس نیز وارد شود!؟ منازل بعدی کدام‌اند!؟