پیام فارس - به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از اردبیل، «زکریا شکری»، جانباز و آزاده هشت سال جنگ تحمیلی، با حضور در دفتر خبرگزاری دفاع‌مقدس اردبیل، به تشریح برخی از خاطرات دوران اسارت خود پرداخت.
«زکریا شکری» هستم متولد سال 1345 در منطقه قره‌دینه اردبیل.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
دو بار در زمان دفاع‌مقدس به مناطق جنگی اعزام شده‌ام. اولین بار مربوط به اعزام شمال‌غرب کشور بود که به عنوان بسیجی داوطلب در 16 سالگی اعزام شدم و دومین مرتبه نیز مربوط به اعزام عملیات خیبر در سال 1362 بود که با طی کردن دوره‌های تخصصی امداد، به عنوان نیروی ماهر به کار گرفته شدم. خبرنگار دفاع‌پرس: آیا اعزام به میادین جنگ در 16 سالگی برای شما دشوار نبود؟
خودباوری و شناخت انسان از خود، او را برای انجام هر کاری ممکن می‌سازد و لازمه این عمل داشتن اراده و توکل بر خداست.
در آن مقطع علی‌رغم سن اندک و حتی اسیر شدن به دست دشمن، ایمان و اعتقاد را در بین رزمندگان شاهد بودیم که به دلیل آرمان والای خود، حتی با دست خالی در مقابل دشمن ایستادند و در نهایت با کمک خداوند، سرافراز بیرون آمدند.
به هنگام اعزام، هیچ ابایی از جنگ و شهادت نداشته و تشنه شهادت بودیم؛ از آنجایی که شناخت کافی از روحیات خود داشتیم، مقابله با دشمن برایمان سخت به نظر نمی‌رسید.
خبرنگار دفاع‌پرس: حضور در عملیات‌های مخاطره‌آمیز جنگ، چه حس و حالی داشت؟
دوازدهمین ماه از سال 1362 بود که تحت عنوان گردان «علی‌اکبر» و با فرماندهی شهید «برمزیار» عازم مناطق عملیاتی شدیم و پس از گذشت 24 ساعت از شروع عملیات، تعداد اندک رزمندگانی که به شهادت نرسیده بودند، با جراحت شدید مواجه شده و به اسارت دشمن در آمدند.
در این عملیات، چون مسئله حیثیتی و عقیدتی بوده، به هر نحو باید انجام می‌شد. در عملیات خیبر هزاران تن از نیرو‌های ما شهید شدند تا جزیره مجنون حفظ شود.
این منطقه به دلیل شرایط حساس و استراتژیک خود و از آنجایی که در قسمتی از آن، بخش صنعتی عراق فعال بوده و به استخراج نفت مشغول بودند، از جهت ضربه زدن به منافع اقتصادی و صنعتی دشمن، بسیار مهم بود.
حفظ جزیره مجنون و تسلط بر عملیات خیبر، با شهادت بسیاری از همرزمان و اسارت ما همراه بود. نیرو‌های ما با استفاده از بالگرد، خود را به جزیره مجنون رسانده و پس از تثبیت نیرو‌ها در این بخش از خاک عراق، حملات خود را متوجه شهر قرنه ساختند.
جزیره مجنون، جزیره‌ای مملو از عاشقان
خبرنگار دفاع‌پرس: کدام تصویر از عملیات خیبر همواره در ذهن شما تداعی می‌شود؟
شهید «کریم ظاهری» در عملیات خیبر، فرمانده گردان ما بود؛ مدتی قبل از شروع عملیات، این شهید وارد قسمتی از رود هور شد و با گفتن اینکه "عاشق شدن این است"، به غسل کردن پرداخت.
با اینکه می‌دانستم قبل از شروع عملیات غسل کرده، این بار در آب رودخانه "غسل شهادت" انجام داد؛ انگار می‌دانست که برای چه آمده و چه کار می‌کند و چه موقع شهید خواهد شد. این اتفاق تا به همین لحظه در ذهن من تثبیت شده؛ گویی وحی خداوند آن شهید را از شهادت خود آگاه ساخته بود.
اتحاد رزمندگان، شرایط حضور در دوران اسارت را آسان نمود
خبرنگار دفاع‌پرس: از زمان هفت سال اسارت خود برایمان بگویید. چه دشواری‌هایی داشته و چه شرایطی را تجربه کرده‌اید؟
هفده ساله نشده بودم که در همان عملیات خیبر اسیر شده و به مدت 78 ماه، با بدنی زخمی و مجروح، در اردوگاه عراقی محبوس شدم. علاوه بر آثار جراحات عملیات در بدن، شکنجه و آزار سربازان بعثی در اردوگاه، بر وخامت زخم‌ها می‌افزود و بدترین نوع شکنجه آنها، ضربه زدن با کابل برق ضخیم به قسمت‌های مجروح بدن بود.
شرایط متفاوتی را در آن مقطع تجربه کردیم، اما مهم‌ترین نکته آن، داشتن اتحاد، ایمان، شجاعت و وحدت بین رزمندگان بود که حضور در آن محیط خفقان را برایمان تسهیل نمود.
در اردوگاه بعثی، پس از اینکه صبحانه را بین اسرای ایرانی تقسیم می‌کردند، کلاس‌های آموزشی فقه و زبان عربی برایمان برگزار می‌شد و این کلاس‌ها تا انتهای روز ادامه داشت.
خدا خدا می‌کردیم که روز جمعه برسد و بتوانیم برای چند ساعت بیشتر، در حال و هوای خود بوده و دغدغه حضور در کلاس‌های آموزش را نداشته باشیم.
ایجاد فضای معنوی، دلتنگی را از ما دور می‌ساخت
آزار و اذیت رزمندگان توسط نیرو‌های بعثی چه از لحاظ جسمی و چه از لحاظ روحی-روانی، از دیگر جنبه‌های حضور در اردوگاه اسارت عراق بود.
یکی از این اقدامات، برچسب سیاسی زدن به اسرا بود که سعی در پرونده‌سازی و شکنجه آنها داشت، اما علی‌رغم فعالیت‌های انقلابی ما در اردوگاه، به دلیل اتحاد بچه‌ها، توانایی اثبات و شناسایی ما برایشان وجود نداشت.
از دیگر اذیت‌های روحی-روانی که توسط نیرو‌های بعثی انجام می‌شد، انتقال نامه و نوشتن اخبار اشتباه آنها برای ما بود. تقریبا هر سه ماه یک بار، نماینده صلیب سرخ برای دریافت و انتقال نامه‌ها به اردوگاه می‌آمد و پل ارتباط بین ما و خانواده‌هایمان بود؛ در شرایطی که نامه‌ها تماما تحت کنترل و زیر نظر بودند.
در این شرایط بود که نیرو‌های حکومت بعثی می‌خواستند با نوشتن اخبار و نامه‌های غلط از جانب خانواده‌ها برای رزمندگان، با انتقال اخبار منفی، روحیه اسرا را تضعیف کنند؛ برای مثال برای رزمندگان متاهل، به دروغ می‌نوشتند که همسرت خودکشی کرده و خانواده‌ات شرایط خوبی ندارد.
با این وجود ما نیز از این فتنه آنها آگاه بود و با یافتن ترفند‌هایی مانند جویای احوال شدن از خانواده‌های خود از طریق خانواده‌های دیگر رزمندگان یا نامه‌نگاری رمزدار، بر این فتنه آنها فایق می‌شدیم.
همچنین خاطره دیگری که از دوران اسارت دارم، مربوط به یکی از نیرو‌های بعثی بود. این شخص که بدنی برجسته و درشت داشت، کاراته‌کار بود و برای اذیت و آزار بچه‌ها و حرف کشیدن از آنها برای شناسایی فعالان سیاسی، فنون رزمی خود را روی ما اجرا می‌کرد، اما هیچ‌گاه موفق نشد از این طریق، به هدف خود دست یابد.
جوانان به خود باور داشته و بدانند که اراده آنها بر هر سختی پیروز خواهد شد
خبرنگار دفاع‌پرس: سخن شما خطاب به نسل امروز چیست؟
درخواستی که از نسل امروز دارم، این است که به خودشان باور داشته و توانایی‌های خود را در مسیر صحیح به کار ببندند؛ ما در زمان جنگ، با اراده و توکل و با دستان خالی به نبرد دشمن رفتیم، چون شناخت خوبی از خود و آرمان‌های خود داشتیم.
انسان، زمانی که به مرحله خودشناسی دست یافته و بر توانایی‌های خود تسلط یافت، می‌تواند ظرفیت امر به معروف را در خود ایجاد کند، اما در غیر این صورت، انتقال مفاهیم صحیح به دیگران نیز امکان‌پذیر نخواهد بود.
در شرایط فعلی اقتصادی و اجتماعی، در بحث فناوری و تکنولوژی‌های روز جهان، با اراده جوانان همین کشور، در زمینه‌های هسته‌ای، موشکی و حتی پزشکی و دیگر علوم به پیشرفت‌های چشم‌گیری دست یافته‌ایم.
شهید چمران نه به سبب دانش بلکه با اخلاق خود ماندگار شد
خبرنگار دفاع‌پرس: به نظر شما نسل امروز چگونه باید در مسیر آرمان‌های شهدا قرار بگیرد؟
یک مثال ساده برای این سوال، اخلاق، رفتار و منش شهداست. شهید چمران، که نابغه علم و یک چهره جهانی بود، با فرمان امام راحل (ره) پا به میدان جنگ گذاشت.
چند سال قبل که در مزار شهید چمران بودیم، چندین توریست را دیدیم که آنها نیز بر سر مزار آمده بودند. این افراد همان شاگردان و دانشجویان شهید بودند که نه به سبب دانش و سطح بالای سواد او، بلکه به سبب اخلاق و رفتار شایسته‌ای که از خود بروز داده، تا کنون نیز از او یاد می‌کنند.
اخلاق و رفتار مناسب با صداقت و به دور از ریا، رمز ماندگاری انسان‌های نیک، همچون شهید چمران، در طول تاریخ است.
انتهای پیام/
http://www.Fars-Online.ir/fa/News/944388/حکایت-رزمنده-نوجوانی-که-هفت-سال-اسیر-اردوگاه-بعثی-عراق-بود