چاپ

پیام فارس - وطن امروز / «مجازات غرب توسط غرب!» عنوان یادداشت روز در روزنامه وطن امروز به قلم حنیف غفاری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای رهبر حکیم انقلاب اسلامی 10 اسفند 1400 در سخنرانی تلویزیونی‌شان به مناسبت عید سعید مبعث، فرموده بودند: «...پشتیبانی قدرت‌های غربی از کشورها و دولت‌هایی که دست‌نشانده‌ آنها هستند، یک سراب است، واقعیت ندارد؛ این را همه‌ دولت‌ها بدانند. آن دولت‌هایی که پشت‌گرمی‌شان به آمریکا و به اروپاست، ببینند وضع امروز اوکراین و دیروز افغانستان را. هم رئیس‌جمهور اوکراین همین چند روز پیش گفت، هم رئیس‌جمهور فراری افغانستان چندی قبل گفت؛ گفت «ما اعتماد کردیم به آمریکا، اعتماد کردیم به دولت‌های غربی [ولی] ما را تنها گذاشتند». به اینها نمی‌شود اعتماد کرد...». اخیرا مقامات ارشد کشورهای اروپایی عضو پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) جلسه‌ای فوق‌العاده برگزار کردند تا ماجرای اخراج ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین از کاخ سفید و تحقیر کی‌یف توسط واشنگتن را مورد تحلیل و بررسی قرار دهند. نوع مواجهه واشنگتن با شبکه «پیرو» آن در نظام بین‌الملل همواره عبرت‌آموز بوده و زلنسکی یکی از مصادیق عینی این درس بزرگ محسوب می‌شود. اگرچه بزک‌کنندگان چهره غرب و به صورت خاص، رسانه‌های آمریکایی - اروپایی در صدد ساده‌سازی موضوع مواجهه ترامپ و زلنسکی در بستر جابه‌جایی قدرت دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان در کاخ سفید هستند اما ماجرا به مراتب از آنچه دشمن سعی در القای آن دارد پیچیده‌تر است! اصل مساله این است که سال 2021 میلادی، چند ماه پیش از آغاز جنگ اوکراین، بایدن به دولت اوکراین تضمین داد حمایت از کی‌یف در هر گونه جنگ نامتقارن احتمالی با روسیه، ریشه در استراتژی و ثوابت سیاست خارجی واشنگتن دارد. حتی برخی سناتورهای جمهوری‌خواه مانند لیندزی گراهام، تد کروز و تام کاتن نیز در پشت پرده به زلنسکی و دیگر مقامات اوکراینی اطمینان دادند در هیچ سطحی از منازعات امنیتی، نظامی، میدانی و حتی سیاسی با مسکو، وی را تنها نخواهند گذاشت. با این حال اکنون، در سال 2025 میلادی ترامپ، ونس و روبیو جملگی می‌گویند زلنسکی چاره‌ای جز تن دادن به خروجی مذاکرات پنهان و آشکار ترامپ - پوتین نداشته و در راستای پایان دادن به جنگ اوکراین باید از حاکمیت و مالکیت مناطقی مانند دریای آزوف، کریمه و بخشی از منطقه دونباس چشم‌پوشی کند. حتی پیشنهاد اخیر زلنسکی مبنی بر اعطای حق انحصاری بهره‌برداری آمریکا از منابع معدنی این کشور جنگ‌زده نیز منجر به تغییر رویکرد رئیس‌جمهور جدید آمریکا در قبال پرونده جنگ اوکراین نشد. اکثریت قریب به اتفاق تحلیلگران می‌گویند آنچه اخیرا در جلسه مشترک ترامپ، زلنسکی و ونس (معاون ترامپ) رخ داد، نمایش از پیش طراحی‌شده‌ای بود که زلنسکی نیز ساده‌لوحانه در دام آن افتاد. به عبارت گویاتر، رئیس‌جمهور اوکراین در حالی راهی واشنگتن شد که از نقشه مشترک ترامپ - ونس برای تحقیر خود در برابر ده‌ها خبرنگار و دوربین تلویزیونی خبر نداشت. بدون شک هیچ فرد سالم و هیچ عقل سلیمی نمی‌تواند مدعی عدم فرمانبرداری زلنسکی از آمریکا و ناتو در بستر جنگ اوکراین و متعلقات آن شود. در همان دوران ریاست‌جمهوری بایدن، اتفاقاتی در میدان جنگ اوکراین رخ داد که هر یک می‌توانست حکم دوربرگردانی بالقوه را برای فرار زلنسکی از باتلاق ناتو داشته باشد اما رئیس‌جمهور اوکراین صحنه منازعه را با سکانس‌های یک فیلم کمدی اشتباه گرفته بود! بر هم زدن مذاکرات اولیه روسیه - اوکراین در ماه‌های اولیه جنگ از سوی ناتو، عدم ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز کی‌یف، عدم اجرای دقیق طرح تحریم‌های ضدروسی توسط اروپاییان و آمریکا و... جملگی یک پیام داشت: دموکرات‌ها نیز برای زلنسکی تاریخ مصرف معینی در نظر گرفته‌اند. از بخت برگشته زلنسکی، تاریخ انقضای وی برای لابی قدرت در آمریکا زمانی فرا رسیده که ترامپ در راس معادلات سیاسی - اجرایی واشنگتن قرار گرفته است!
آنچه روز جمعه در کاخ سفید رخ داد، فراتر از یک مشاجره لفظی یا حتی منازعه درون‌آتلانتیکی بود. دموکرات‌ها از سال 2022 میلادی تاکنون زلنسکی را با اصرار بر حفظ شرایط جنگی در کشورش مستأصل کرده و متعاقبا ترامپ پس از حضور در کاخ سفید وی را رسما قربانی کرد. این همان دور باطلی است که در غرب بارها شاهد مصادیق و نمادهای آن بوده‌ایم: از صدام و میلوشویچ تا پینوشه و اشرف غنی! اما جهان امروز بیش از هر زمان دیگری چنین دور باطلی را حس می‌کند. تکلیف جبهه حق در برابر این دور باطل غربی مشخص است. اعتماد به دشمنی که حتی مهره‌های خود را در حساس‌ترین بزنگاه‌های بین‌المللی در برابر دیدگان بشریت قربانی می‌کند، مترادف با تباهی و شکست خواهد بود. پرونده جنگ اوکراین و نوع معامله آمریکایی‌ها با زلنسکی، به مثابه یک درس بزرگ در حوزه روابط بین‌الملل در دانشگاه‌ها و محافل تحلیلی کل دنیاست. درسی که مخاطبان آن نه دانشجویان علوم سیاسی، بلکه تک تک انسان‌هایی هستند که هر یک به نوعی مقهور تصویرسازی و روایتگری فانتزی و کلیشه‌ای رسانه‌های دشمن از آمریکا شده‌اند. آنچه در کاخ سفید شاهد بودیم، مثال و بلکه نقشه راهی گویا برای جبهه حق است و متعاقبا حجت را بر کسانی که تاکنون درباره معامله یا عدم معامله با کاخ سفید تردید داشته‌اند، تمام می‌کند.