چاپ

پیام فارس - اعتماد / «ضیافت رحمان و بهار» عنوان یادداشت روز در روزنامه اعتماد به قلم محمد کوکب است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
ماه مبارک رمضان، ماه میهمانی ویژه حضرت دوست با انواع و اقسام فیوضات و برکات است. میزبان خدای رحیم و مهربان است و میهمان بندگان سراپا عجز و نیاز. از خصوصیات ممتاز این ماه عنایت خاصی است که به قرآن مجید از طریق تلاوت آیات نورانی‌اش می‌شود؛ چه اینکه لیله القدر یعنی شب نزول کلام وحی بر قلب پاک پیامبر اسلام، در این ماه قرار دارد. بدیهی است که تلاوت قرآن مقدمه فهم معانی آیات و در مرحله بعد تفکر و تامل در آنها و نهایتا عمل به مضمون و مفاد آیات است. خداوند سبحان در آیه 30 سوره فرقان شکایت پیامبرش را در روز قیامت از امت خویش چنین بیان می‌کند: «پروردگارا‌ ! قوم من این قرآن را رها کردند و متروک گذاشتند.» در تفاسیر آمده منظور این است که بر اثر عدم درک صحیح و شناخت اصول و استفاده شایسته و بایسته، قرآن در میان امت پیامبر مهجور و متروک مانده است. امام خمینی(ره) در کتاب شرح چهل حدیث (ص497) در خصوص تلاوت قرآن می‌فرمایند: «مطلوب در تلاوت قرآن شریف آن است که در اعماق قلب انسان تاثیر کند و باطن انسان، صورت کلام الهی شود.» در همین کتاب (ص499) ایشان یکی از مکاید شیطان را سرگرم کردن انسان به الفاظ قرآن کریم و غافل شدن از سرّ نزول قرآن و از حقیقت اوامر و نواهی و دعوت به معارف حقه و اخلاق حسنه آن می‌دانند. شاید با ذکر یک مثال، موضوع بهتر روشن شود. فرض کنید فردی را به میهمانی انسان فاضل و دانشمندی دعوت کرده‌اند و او پس از ورود به خانه آن شخص به جای توجه به میزبان و استفاده از فضل و دانش وی، سرگرم تماشای نقش و نگار دیوارهای آن خانه شود و به کلی فراموش کند که در محضر چه انسان بزرگی قرار گرفته است. در این صورت، آیا میزبان حق ندارد از چنین فردی دلگیر شود؟! قرآن کریم نیز اگر صرفا به قرائت آن بدون فهم معانی و تدبر در آیاتش بسنده شود، چنین حکمی خواهد داشت. قرآن حاوی حقایق، معارف، حکمت‌ها، موعظه‌ها، قصص پیامبران و حکایات پندآموز فراوانی است و اساسا فلسفه نزول قرآن به عنوان معجزه پیامبر خاتم و کتاب مبین، بیان این مضامین عالی است. به عبارت دیگر، بزرگ‌ترین اعجاز قرآن، اعجاز در مضمون و معناست.
به عنوان مثال داستان حضرت موسی(ع) که به کرات در قرآن از آن یاد شده، از نوزادی او و نجات معجزه‌آسایش از دست ماموران فرعون که نوزادان پسر را سر می‌بریدند، تا پناه بردنش به شعیب پیامبر در مدین و بازگشتش به مصر و به دوش گرفتن بار رسالت الهی و باطل کردن سحر جادوگران با اژدها شدن عصایش و باقی قضایا، همه و همه وقتی می‌تواند مایه عبرت و موجب تقویت ایمان و توکل قاری قرآن شود که این داستان را از ابتدا تا انتها فهم کند وگرنه قرائت آیات مربوط به این داستان به قصد کسب ثواب بدون توجه به معانی آن، حکایت همان میهمانی را خواهد داشت که به خانه آن شخص فاضل دعوت شده بود یا مثلا آیه‌ای که غیبت را به خوردن گوشت برادر مرده تشبیه می‌کند و با این تشبیه کراهت و زشتی این عمل را نشان می‌دهد، وقتی می‌تواند تاثیر عمیق خود را بر شخص بگذارد که معنی این آیه را بفهمد والا هر قدر هم آیه «أیحب أحدکم أن یأکل لحم أخیه میتا فکرهتموه» را با صوت و لحن خوش تکرار کند، هیچ اثری بر او در ترک غیبت نخواهد داشت. بنابراین حال که فضای جامعه ما به برکت فرا رسیدن ماه رمضان سرشار از عطر معنویت قرآن شده، حق این است که به موازات قرائت قرآن در مساجد و محافل مذهبی، یک نهضت فراگیر و عمومی در سطح کشور به منظور فهم معانی آیات و تفکر و تدبر در آنها ایجاد شود. تشکیل کلاس‌های تعلیم زبان قرآن (عربی) و معرفی ترجمه‌های دقیق و خوش‌خوان قرآن، می‌تواند گام‌هایی موثر در این نهضت قرآنی به شمار ‌آید. اخبار مسرت‌انگیزی چون انتشار دوره کامل 80 جلدی تفسیر تسنیم از مفسر گرانقدر حضرت آیت‌الله جوادی‌آملی، همچنین برگزاری نخستین همایش ملی هم‌افزایی کنشگران تدبر در قرآن کریم با عنوان «صاد»، خود بشارت‌بخش حرکتی است که در مسیر نشاندن قرآن در جایگاه واقعی خودش و محور قرار گرفتن آن در ابعاد گوناگون حیات فردی و جمعی آغاز شده است.