چاپ

پیام فارس - روزنامه جوان / «اشتباه محاسباتی ترامپ با میزبانی از نتانیاهو» عنوان یادداشت روز در روزنامه جوان به قلم رسول سنائی‌راد است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
‌دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا در هفته‌های اخیر مواضعی نسبت به جمهوری اسلامی اتخاذ کرده است که بتواند دوگانه اجباری معامله یا جنگ را البته با ترجیح مذاکره و معامله و افکار عمومی القا کند.
در همین حال، مستأجر کاخ سفید اقدام به طرح پیشنهاد پیگیری اقداماتی کرده که اراده او را برای به کارگیری حربه فشار نیز نشان دهد. اقداماتی مثل تشدید تحریم ناوگان تجاری و تأکید بر سخت‌گیری بیشتر علیه نفتکش‌ها و افراد مؤثر در عرصه انتقال نفت، فشار و تهدید علیه شرکت‌های چینی خریدار نفت ایران و شرکت‌های کمک‌کننده به دور زدن تحریم‌ها توسط ایران و همچنین طرح مکرر تلاش برای جلوگیری از فعالیت‌های هسته‌ای کشورمان که با هدف مداخله در اوضاع داخلی و ایجاد هراس عمومی از آینده اقتصادی و معیشتی و زمینه‌سازی برای آشوب داخلی به حساب می‌آید.
مجموعه این مواضع و اقدامات را می‌توان ابزاری برای واداشتن جمهوری اسلامی به تغییر رفتار سیاسی و حرکت به سمت پذیرش توافق مطلوب امریکا دانست که با تصور غلط قرار داشتن ایران در شرایط ضعف و برخورداری امریکا از موضع قدرت صورت می‌گیرد.
با این حال، او که سند یادداشت امنیت ملی علیه جمهوری اسلامی را امضا کرده که در آن به امکان اقدام نظامی علیه کشورمان اشاره شده، امضای آن را با توصیه اطرافیان اعلام داشته و تأکید دارد که ترجیح او عدم استفاده از چنین اقدامی است که در واقع شرایط یا وضعیت عدم قطعیت را بتواند بر ما تحمیل کند و فرصت هرگونه اقدام را برای خود باقی نگه دارد.

در واقع ترامپ با برخورداری از سابقه بازی و رفتار سیاسی با نقش مرد دیوانه‌نما در گذشته و بازی با چهره یا نقش عاقل قاطع در دور جدید سعی دارد در این دور از ریاست جمهوری خود میراثی ماندگار از برخورد با مهم‌ترین مسائل سیاست خارجی باقی گذارد که ایران و منطقه غرب آسیا یکی از این مسائل است.
اما پذیرش نتانیاهو، نخست‌وزیر جلاد و تروریست رژیم صهیونیستی به عنوان اولین مهمان خارجی کاخ سفید در دور جدید ریاست جمهوری ترامپ، گویای تأثیرپذیری ترامپ از مواضع و خواسته‌های این جنایتکار بی‌آبرو است که اعلام سیاست اخراج ساکنان غزه و به مالکیت درآوردن این سرزمین فلسطینی به قیمت آوارگی فلسطینیان به سایر سرزمین‌ها و آن هم با وادارسازی کشور‌های عربی به پذیرش اجباری آوارگان، به خوبی گویای دنباله‌روی ترامپ از خواسته‌های صهیونیست‌هاست. به عبارتی آنچه صهیونیست‌ها نتوانستند در جنگ با حماس به دست آورند، آن را از زبان ترامپ اعلام داشته و با اراده امریکایی پیگیری می‌کنند.
البته واکنش به این سیاست و اراده نژادپرستانه در دنیای بشریت و جهان اسلام کاملاً منفی است و نه تنها دبیرکل سازمان ملل و کشور‌های عربی به مخالفت با آن برآمده‌اند، حتی برخی کشور‌های اروپایی هم به مغایرت آن با حقوق انسانی و بین‌المللی اشاره داشته و آن را غیرعملی دانسته‌اند.
همان‌گونه که توقف مبادله اسرا در غزه به دلیل کارشکنی صهیونیست‌ها رخ داده، اما ترامپ طرف فلسطینی را تهدید به ویرانگری کرده و تا روز شنبه برای آزادسازی یکباره اسرا ضرب‌الاجل تعیین کرده است. موضعی که با واکنش کشور قطر به عنوان میانجی و هشدار بسیاری از کشور‌ها و دبیرکل سازمان ملل متحد به عنوان خطر بازگشت به فاجعه مواجه شده است.
به نظر می‌رسد در حالی که ترامپ با معاونان و وزیرانی کم تجربه و وابسته به او، به جای افراد با تجربه و مستقل محاصره شده، امروز در دام وسوسه و فریب صهیونیست‌های جنایتکاری افتاده که شکست در جنگ 16 ماهه و همچنین بی‌اعتباری اخلاقی ناشی از نسل‌کشی و جنایت جنگی موجب بحران موجودیت و بقای رژیم جعلی این باند جنایتکار شده و دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد.
صهیونیست‌ها به خوبی از علاقه ترامپ برای ارائه و ترسیم چهره قاطع از خود استفاده کرده و او را به همان مسیر اشتباه و بی‌نتیجه مستأجران قبلی کاخ سفید، یعنی بایدن و همراهانش انداختند که منابع مادی و حیثیتی امریکا را صرف تروریسم دولتی صهیونیستی و جنایت و نسل‌کشی باند جنایتکار اشغالگر فلسطین کرد و امریکا را شریک جنایت‌هایی کرد که واکنش آن حتی در ملت‌های غربی هم نفرت و انزجار بوده است.
بدیهی است رویکرد ترامپ نسبت به جمهوری اسلامی هم قبل از اینکه به واقعیت گره خورده باشد، به تصویرسازی غلطی است که صهیونیست‌ها به او منتقل کرده و محاسبات او را به مسیری اشتباه برده‌اند.
نفی مذاکره با امریکا از سوی رهبر حکیم و فرزانه انقلاب اسلامی و اعلام مغایرت آن با هوشمندی، عقلانیت و شرافت که با حضور پررنگ ملت غیور و شریف ایران اسلامی در مراسم 22 بهمن و اجماع و وحدت ملی بر روی این موضع حکیمانه رهبری همراه شد، باید این پیام را به مستأجر جدید کاخ سفید بدهد که او با کشوری قدرتمند مواجه است که نه تنها سابقه خود او را در بدعهدی و نقض برجام به یاد دارد، تجربه برخورد پیشینیان او با لیبی و عراق را نیز در حافظه تاریخی خود جا داده و به کار می‌گیرد.
این دو کشور پس از اعتماد به وعده امریکا و انگلیس و خلع سلاح و پرداخت غرامت به امریکا و پذیرش تمام شروط تعیین شده در پایان با حمله و اشغال مواجه شده و هنوز پیامد‌های اعتماد به آن وعده‌ها گریبانگیرشان است که از دست رفتن امنیت و بی‌ثباتی مداوم داخلی آشکار‌ترین آنها محسوب می‌شود.