چاپ

پیام فارس - ایران / «امنیت شهروندان خط قرمز همه ماست» عنوان یادداشت روز در روزنامه ایران به قلم علی متقیان است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
همه ما در این سال‌ها در رسانه‌های رسمی و غیر رسمی و از شبکه‌های تلویزیونی و اجتماعی گرفته تا روزنامه‌ها و مجلات، مدام و مستمر به خبرهای ریز و درشت انواع سرقت و زورگیری برخورده‌ایم. این اخبار عمدتاً آزاردهنده و متأثرکننده حکایت از این داشته‌اند که در کوچه‌ها و خیابان‌ها و گذرهای مختلف، خاطیان با خفت کردن جوانان و زنان و مردان هموطن، وجه، طلا، تلفن، کیف و... آنان را به سرقت برده و بعضاً نیز دیده‌ایم که در موارد پرشماری این سرقت‌ها و زورگیری‌ها با تعدی و ضرب و شتم همراه بوده و بعضاً نیز به قتل مالباخته منتهی شده است. هرچند متأسفانه نمی‌توان منکر شد که به دلیل کثرت این خبرها، در بیشتر موارد، بسیاری از ما حساسیت‌ها را از دست داده‌ایم و به همین خاطر از کنار چنین مخاطراتی بسیارعادی و حتی بی‌توجه عبور کرده‌ایم. چنان که به ندرت پیش آمده تا نمایندگان ملت این ناامنی‌ها و تعدی‌ها را از تریبون مجلس شورای اسلامی فریاد بزنند و در پی راه چاره‌ای برای آن باشند و صلا دردهند که «کجایند مأموران که جلو چنین بزهکاری‌های خطرناکی را که آسایش و امنیت جامعه و خانواده‌ها را سلب کرده، بگیرند و امنیت را برای مردم به ارمغان بیاورند.» ناگفته پیداست که این نظر به هیچ وجه من الوجوه نافی زحمات شبانه‌روزی نیروهای ارزشمند و خدوم انتظامی و حافظان امنیت نیست؛ بلکه تنها یک هشدار و به صدا درآوردن زنگ خطری است که می‌بایست بسیار فراتر از آنچه هست، مواظبت کرد. حادثه ناگوار و تلخی که این روز‌ها با قتل امیرمحمد خالقی برسر زبان‌هاست، فرصتی را پیش آورد تا این زنگ خطر به صدا درآید و جامعه و ازجمله مسئولان و دانشگاهیان رویکردی جدید و البته جدی‌تر از قبل، به این موضوع حساسیت نشان دهند.
روزنامه ایران به عنوان یک رسانه فراگیر و به دلیل مسئولیت مشخصی که در قبال مخاطبان و تک تک آحاد مردم شریف ایران دارد، به صورت جدی به این موضوع پرداخته و به تمامی دست اندرکاران هشدار داده است که قتل امیرها و ضرب و شتم مادران و دختران و... را جدی بگیریم. روزنامه ایران ندا درداده است که تمامی قوا و نیروهای امنیتی و انتظامی باید دست به دست هم بدهند تا ریشه این خطر بزرگ را که موجب سلب آسایش خانواده‌ها شده است، بخشکانند.
مولا علی(ع) در کوفه فریاد زد که «اگر مسلمانی خبر کشیدن خلخالی از پای زنی ذمی را بشنود و از غصه این ستم دق کند، بر او حرجی نیست.» ما نیز جا دارد به تأسی از مولای‌مان آن دختر و زنی را که مورد سرقت و تعرض و تعدی قرار گرفته است، ناموس خود و همچنین جوانی را که در محل امن همسایگی دانشگاه، برای دفاع از اموال امانتی خود، جانش را از دست داده است، فرزند خود بدانیم و هرچه رساتر در این باره فریاد برآوریم؛ امیری که چند شب پیش در کوچه خفت‌گیری شد و جان داد، چه بسا می‌توانست برای کشور امیرکبیری شود که نقشی بزرگ در آینده کشور داشته باشد.
حال با توجه به ستمی که در حق این جوان شده و التهابی که مرگ مظلومانه‌اش درجامعه ما پدید آورده است و با نظر به همدردی همه دانشجویان متأثر و آزرده خاطری که دوست و همکلاسی و هم دانشگاهی خود را از دست داده‌اند - و طبعاً نگران مصایبی مشابه در آینده‌اند- جا دارد از قوه محترم قضا بخواهیم که متعرضانی از این دست را که حریم و حرم امن انسان‌ها را لگدکوب می‌کنند، به اشد مجازات برساند؛ اخلالگرانی که امنیت جامعه را به بازی می‌گیرند و همچون زنگیان مست در گذرها و خیابان‌ها راه می‌افتند و بی‌کوچک‌ترین حفظ حرمتی، جان و مال و ناموس افراد را به زیر پا می‌افکنند و بر سیمای حرمت انسانی تیغ می‌کشند، حکم بغی را جاری و عاقبت این تباهکاران را آیینه عبرتی عبرت آموز برای همه سیه‌رویان سیه‌کار کنند. باری با صدور احکامی درخور و سنگین دراین خصوص، می‌توانیم تا حدودی امیدوار باشیم جوانان ناپخته و ناآگاهی که خواسته و ناخواسته در این مسیرافتاده‌اند، عبرت بگیرند و جرأت و جسارت ادامه این راه منتهی به دوزخ از آنان سلب شود.

باشد تا با حضور بیش از پیش نیروی انتظامی و گسترده‌تر شدن چتر حفاظتی این نیرو و همچنین محاکمه و مجازات اکید این خاطیان از سوی دستگاه قضا، زین پس شمار چنین رخدادهای اجتماعی آزاردهنده‌ای به حداقل برسد.