بزرگنمايي:

پیام فارس - آرمان ملی /متن پیش رو در آرمان ملی منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
احسان اسقایی| در روزهای اخیر، محمدجواد ظریف، نماینده ایران در اجلاس داووس، بار دیگر به مرکز توجه جناح‌های سیاسی تبدیل شده است.
تجمعات اعتراضی علیه او، که از فضای مجازی آغاز شد، اکنون به خیابان‌ها کشیده شده است. معترضان، سفر ظریف به داووس و مواضع معاون راهبردی رئیس‌جمهور را غیرقانونی می‌دانند و برکناری او از ساختار دولت را خواستار شده‌اند. اعتراضات در تهران محدود نماند و به شهرهای دیگری از جمله مشهد نیز گسترش یافته است. معترضان با شعارهایی علیه ظریف و دولت، نمایندگان مجلس و قوه قضائیه را نیز به کوتاهی در برخورد با این موضوع متهم کردند. یکی از شرکت‌کنندگان در تجمع مشهد، در سخنانی خطاب به مجلس و قوه قضائیه گفت: «چرا مجلس با قدرت جلوی این انتصاب را نگرفت؟ قوه قضائیه ابزارهای کافی برای بازگرداندن افراد متخلف به مسیر قانون را دارد. دولت باید در این زمینه پاسخگو باشد.»
قانونی بودن تجمعات، محل اختلاف
یکی از موضوعات چالش‌برانگیز این تجمعات، بحث قانونی بودن آنهاست. طبق اصل 27 قانون اساسی، تجمعات مسالمت‌آمیز در صورتی که مسلحانه نباشند و به مبانی انقلاب و دین آسیبی وارد نکنند، آزاد هستند. با این حال، قانون تصریح می‌کند که برگزاری تجمعات باید با اطلاع و هماهنگی وزارت کشور انجام شود. برخی نمایندگان و برگزارکنندگان تجمعات، از جمله کامران غضنفری، مدعی‌اند که نیازی به مجوز وزارت کشور نیست. او اظهار داشت: «طبق قانون، این تجمعات آزاد است و به مجوز رسمی نیازی ندارد.» با این وجود، تداوم تجمعات بدون مجوز رسمی، چالشی قانونی برای معترضان ایجاد کرده است.

مخالفت‌ها علیه ظریف، ادعاها و پاسخ‌ها
 منتقدان ظریف از جمله کامران غضنفری، او را به ارتباطات نزدیک با مقامات آمریکایی و صهیونیستی متهم کرده و سفر را غیرقانونی می‌دانند. غضنفری گفت: «ظریف از گذشته به آمریکایی بودن مشهور بوده و ارتباطات او با جرج سوروس و جو بایدن نشان‌دهنده همین مسئله است.» این ادعا در حالی مطرح می‌شود که برخی مخالفان، به تابعیت دوگانه فرزندان ظریف نیز استناد کرده‌اند و معتقدند این موضوع با قوانین دولت مغایرت دارد. با این حال، طرفداران ظریف تاکید دارند که فرزند او به دلیل مأموریت‌های رسمی و دیپلماتیک در آمریکا متولد شده و این مسئله در چارچوب قوانین بین‌المللی قرار دارد.
انفعال دولت در برابر تخریب‌ها
یکی از موضوعات انتقادی این است که دولت در برابر تخریب‌ها و انتقادات علیه ظریف سکوت کرده است. تجمعات علیه ظریف و اظهارات تند مخالفان در مجلس، در حالی صورت می‌گیرد که هیچ مقام رسمی از دولت به حمایت از او برنخاسته است. این در حالی است که ظریف، به عنوان نماینده‌ای باسابقه، نقشی کلیدی در سیاست خارجی ایران ایفا کرده است. برخی تحلیلگران بر این باورند که انفعال دولت در حمایت از ظریف، می‌تواند به دلیل راهبرد وفاق ملی مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور، باشد. او با به‌کارگیری افراد نزدیک به جناح‌های مخالف در کابینه، تلاش کرده است گروه‌های تندرو را کنترل کند. اما این راهبرد، به سکوت اعضای دولت در برابر انتقادات و حملات به چهره‌هایی مانند ظریف منجر شده است.
لزوم موضع‌گیری شفاف پزشکیان
رئیس‌جمهور، به‌عنوان رهبر دولت، باید موضع شفاف‌تری در برابر تخریب‌ها اتخاذ کند. اگرچه پزشکیان با استراتژی وفاق ملی به‌دنبال کاهش تنش‌ها بوده، اما عدم واکنش او به تجمعات و انتقادات، می‌تواند فضای سیاسی را برای مخالفان دولت بازتر کند. با توجه به اینکه جواد ظریف نقشی کلیدی در دیپلماسی ایران و مذاکرات هسته‌ای داشته، لازم است رئیس‌جمهور به صراحت از مواضع ظریف دفاع کرده و نشان دهد که دولت همچنان به گفت‌وگوهای بین‌المللی برای رفع تحریم‌ها پایبند است.
آینده ظریف در سایه‌ سیاست داخلی
تجمعات اعتراضی علیه جواد ظریف، نمادی از پیچیدگی سیاست داخلی ایران است. از یک سو، مخالفان دولت با استفاده از فضاهای قانونی و غیرقانونی، تلاش می‌کنند چهره‌های کلیدی در مذاکرات هسته‌ای را هدف قرار دهند. از سوی دیگر، دولت با سکوت خود، فضا را برای این حملات باز گذاشته است. اگر مسعود پزشکیان و کابینه او به دنبال موفقیت در عرصه دیپلماسی هستند، باید موضع شفاف‌تر و محکم‌تری در برابر تخریب‌ها اتخاذ کنند و از تیم دیپلماتیک خود حمایت نمایند. چرا که تخریب ظریف، در واقع تخریب فرآیند مذاکرات برای رفع تحریم‌ها است.