بزرگنمايي:

پیام فارس - - حسین مسافر آستانه دبیر 8 دوره جشنواره تئاتر دفاع مقدس در مورد سختی های دبیری یک جشنواره گفت: برگزاری جشنواره برای دبیر یک کار سنگین و سخت است لذا شخصا شاهد فعالیت بسیاری از دبیران بوده‌ام که برای اتمام جشنواره لحظه شماری داشته‌اند تا نفس راحتی بکشند. من فکر می‌کنم باید شرایط را آسان‌تر کنیم تا دبیران بتوانند به فعالیت خودشان ادامه دهند و زود مایوس نشوند.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
دبیر سابق جشنواره تئاتر دفاع مقدس تاکید کرد: شخصا دو دوره به مدت 8 سال مسئولیت دبیری جشنواره تئاتر مقاومت را برعهده داشتم و به دوستان گفتم دیگر امکان ادامه کار را ندارم، زیرا با وجود اینکه هیچ حمایتی صورت نمی‌گرفت، برخی افراد کارشکنی می‌کردند و این اتفاقات باعث می‌شود دبیران دلسرد شوند. شورای سیاست‌گذاری با تجربه و با برنامه هدف‌مند در کنار یک دبیر جوان حتما با یک فرایند 5 ساله می‌تواند تجارب خود را برای بهتر شدن جشنواره به کار ببرد و این امکان را می‌دهد تا یک ارزیابی دقیق صورت گیرد که چه اقداماتی صورت گرفته است و با این شرایط است که تاثیرات اجتماعی صورت می‌گیرد. 
وی تاثیرات اجتماعی را مهمترین کارکرد جشنواره‌ها دانست و گفت: جشنواره تئاتر مقاومت باید به لحاظ تبلیغی و از نظر فرهنگی و اجتماعی باید تاثیر گذار باشد و باید آن را بررسی کرد تا تاثیرگذاری اجتماعی صورت گیرد؛ البته در این مسیر باید کمبودها رفع شوند و جشنواره با مشکلات کمتر وبازدهی بیشتر بتواند به آینده خود بپردازد. 
مسافر آستانه در خصوص آینده تئاتر مقاومت عنوان کرد: بنیاد روایت فتح و انجمن هنرهای نمایشی متولی تئاتر مقاومت است؛ این انجمن باید در راستای برگزاری درست این جشنواره از پشتیبانی‌های مورد نیاز به خوبی برخوردار و بهره‌مند شوند و اگر مسئولین فعلی تغییر کردند نباید تمام ساختار را تغییر و تعویض کرد. یکی از اشکالات جشنواره تئاتر مقاومت توقفی بود که به ناحق برای آن ایجاد شد و اینکه جشنواره دوسالانه شد. دوسالانه شدن جشنواره تئاتر مقاومت یعنی عدم استمرار حرکت فرهنگی و با این شرایط هنرمندان ماندگار نخواهند بود درحالی که در دوره‌ای بهترین هنرمندان کشور علاقه‌مند و مشتاق حضور در جشنواره تئاتر مقاومت بودند و برای اینکه در جشنواره باشند، می‌جنگیدند. 
این هنرمند با سابقه خاطرنشان کرد: کارهایی که در سال‌های متمادی در جشنواره تئاتر مقاومت حضور داشته‌اند، کارهای خوب و با کیفیتی بوده‌اند که همان دوران هم در سطح بین‌الملل حرف‌های زیادی برای گفتن داشته‌اند. این چیزی که ما امروز در لبنان و سوریه و فلسطین شاهد هستیم در همان دوران می‌توانست فرهنگسازی شود چراکه در آن ایام انگیزه پرداختن به این موضوعات برجسته بود؛ اما متاسفانه بهره‌بردازی لازم از آن صورت نگرفت و متاسفانه جلوی دبیرخانه تئاتر مقاومت گرفته شد و بعد از چند سال توقف، جشنواره یک سال در میان برگزار می‌شود که همین امر دوسالانه شدن پیشرفت را تضمین نمی‌کند چراکه دو سال زمان زیادی است و پیوستگی جشنواره به شراطی که از حاصل آن بهره‌برداری شود، مهم است.