بزرگنمايي:

پیام فارس - ایران / « نعل وارونه با نقاب حقوق بشری! » عنوان یادداشت روزنامه ایران به قلم حسام‌الدین برومند است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
در روزهای اخیر، رسانه‌های فارسی زبان بیگانه و ضدانقلاب در اقدامی هماهنگ و مشترک خبر دادند که خانم «مای ساتو» جایگزین «جاوید رحمان» شده و از این به بعد قرار است او عنوان به اصطلاح گزارشگر حقوق بشر در امور ایران را یدک بکشد. پیش از «جاوید رحمان»، «عاصمه جهانگیر» و «احمد شهید» گزارشگر حقوق بشر در امور ایران بودند. در واقع، ماجرا باز می‌گردد به فروردین 1390 (مارس 2011) که شورای حقوق‌بشر سازمان ملل در اقدامی عجیب و بشدت پرسش بر انگیز، قطعنامه‌ای را تحت نفوذ و لابی امریکا و انگلیس تصویب کرد که برپایه آن مقرر شد تا «گزارشگر ویژه حقوق بشر» برای ایران تعیین شود!
هدف از صدور این قطعنامه -بخوانید سناریوی سیاسی برای فضاسازی علیه جمهوری اسلامی- سیاه نشان دادن وضعیت حقوق بشر در ایران بود و تعیین «گزارشگر ویژه» - و نه موضوعی - در اقدامی شاذ و نادر و برخلاف رویه معمول بین‌المللی با 22 رأی موافق از 47 عضو شورای حقوق بشر به تصویب رسید و مدتی بعد در امتداد این قطعنامه غیرقانونی، «احمد شهید» در 27 خرداد 90 (ژوئن 2011) به عنوان گزارشگر حقوق بشر در امور ایران انتخاب شد. بعد از احمد شهید، عاصمه جهانگیر و جاوید رحمان این مسیر را دامه دادند.
اما آنچه بهانه این یادداشت را رقم زد؛ سخنان موهن و مبتذل «جاوید رحمان» است که در پایان مأموریت 6 ساله خود، مدعی شده است که ایران در دهه 60 مرتکب نسل کشی شده! و دست به جنایت جنگی زده! و باید در این زمینه تحقیقات صورت بگیرد!
درباره این تقلای ناشیانه و نعل وارونه آقای رحمان که در ادامه رویه نامشروع و غیرقانونی عاصمه جهانگیر و احمد شهید می‌باشد؛ چند نکته قابل اعتناست.

یکم. ایران در بیش از یک دهه گذشته با مکانیسم «یو پی آر» (بررسی دوره‌ای وضعیت حقوق بشر کشورها) شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد همکاری مثبت و موفقی داشته و بهانه‌ای برای تعیین گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور کشورمان وجود نداشت اما این پروژه‌ای بوده که امریکا و انگلیس پشت سر آن بوده‌اند. جالب است که جناب جاوید رحمان تابعیت انگلیسی دارند! تمام گزارش‌های جاوید رحمان علیه جمهوری اسلامی عیناً- بدون کم و کاست- همان ادعاهای رسانه‌های معاند و ضدانقلاب بوده است. در واقع، جاوید رحمان و دو گزارشگر قبل از او از روی دست ضدانقلاب دیکته نوشته‌اند!
دوم. جاوید رحمان در گزارش آخر، هم ناشیانه عمل کرده است و هم نعل وارونه زده است؛ چرا؟ چون او در حالی ایران اسلامی را به نسل کشی در دهه 60 متهم کرده است که ناشیانه دُم خروس حمایت خودش از گروهک تروریستی منافقین برملا شده است. حقوق بشر را به افتضاحی رسانده‌اند که از تروریست‌ها حمایت می‌کنند و اصل ماجرا را هم نمی‌گویند که 17 هزار نفر در ایران قربانی ترور شده‌اند!
نکته دیگر اینکه آقای گزارشگر چرا نعل وارونه زده است؟ چون مثلاً خواسته است افکار عمومی دنیا را از نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در غزه (که این روزها تعداد شهدا نزدیک به 40 هزار نفر است) به سمت ایران اسلامی منحرف کند! زهی خیال باطل!!
سوم. آقای رحمان طی دو سال گذشته بارها به حکم شرعی حجاب حمله کرده است و ایران را به دلیل رعایت قانون اسلامی حجاب، به نقض حقوق بشر متهم کرده است! از قضا جناب‌شان «مسلمان» هم بوده‌اند!
چهارم. آقای گزارشگر در کارنامه خودشان یک رسوایی بزرگ دارند و آن به فتنه پاییز 1401 باز می‌گردد که همسو با اپوزیسیون و معاندان و دشمنان ایران، از آشوب‌ها و اغتشاشات در ایران حمایت کرد!
پنجم.جاوید رحمان درگزارش 4 آبان و نشست خبری 5 آبان 1401، قضیه ترور حرم حضرت شاهچراغ و به شهادت رساندن زائران از سوی داعش را بطور کلی سانسور کرد و موضعی نگرفت!
ششم. اگر «احمد شهید» مواضع خود را با رسانه‌ای چون بی‌بی‌سی علیه ایران مطرح می‌کرد، «جاوید رحمان» با رسانه تروریستی «ایران اینترنشنال» در اوج اغتشاشات 1401مصاحبه اختصاصی کرد تا صریحاً نشان بدهد موضع بیطرفانه نسبت به ایران ندارد! و حتی آشکارا از ترور و خرابکاری و پروژه تجزیه در ایران حمایت کرد!
هفتم. و بالاخره باید گفت؛ هرچند می‌شد به کارنامه سیاه و رسوایی جاوید رحمان اضافه کرد ولی اصل ماجرا این است که غرب و مدعیان دروغین حقوق بشر امروز رسوای جهان هستند. اگر حقوق بشر غربی واقعیت داشت، امریکا نباید در فاصله 137 روز سه بار قطعنامه توقف جنگ در غزه را وتو می‌کرد. اگر حقوق بشری وجود داشت باید جلوی نسل‌کشی رژیم نحسِ نجس صهیونیستی در غزه گرفته می‌شد ولی آقایان کراوات زده و اتو کشیده با ژست حقوق بشر، شریک جرم اسرائیل شدند و پادوها و گمارده‌هایی چون جاوید رحمان بازی خفت‌بار و سناریوی مبتذلی را به میدان آوردند ولی مانند اسلاف قبلی‌شان به پایان رسیدند.